Wereldburgers verbreden hun horizon

Vanaf april 2021 heeft deze website meer dan 6000 paginabezoeken gehad. Daar wil ik jullie nogmaals ontzettend voor bedanken. Fijn om te weten dat er ruim 500 bezoekers elke maand mijn website bezoeken en de tijd willen nemen om mijn columns te lezen. Ook krijg ik van jullie via mail veel positieve reactie en mogelijk nieuwe Arubaanse thema’s die ik in mijn columns aan kan snijden. En dit blijft onder andere mijn motivatie om te blijven schrijven over hoe ik deze wereld zie en het leven hier op Aruba. Ook in het buitenland wordt mijn website bekeken en op 6 april kreeg ik zelf mijn eerste reactie in het Spaans op één van mijn columns. Nogmaals, hartelijk dank en blijft dit vooral doen.

Enkele weken geleden kreeg ik via mijn website een e-mail van een docent van het Thorbecke Academie te Leeuwarden. Deze docent is via Nederland op mijn website terecht gekomen en heeft mijn column van 12 november 2021 gelezen, waarbij ik mij afvroeg wanneer de Arubaanse onderwijsrevolutie zal beginnen. Nog steeds is hier veel over te zeggen en echt een oplossing voor de problemen binnen het onderwijs zijn er nog steeds niet. Docenten proberen het nog altijd positief in te zien, maar ook ik merk dat veel docenten zich niet gewaardeerd voelen voor het werk dat ze doen. Mede ook door de politiek veroorzaakt. De ontevredenheid voelt men wel, maar echt uitgesproken is men hier niet meer. Enkele zien het nut niet in om zich er nog over uit te spreken. Heeft men de hoop opgegeven en heeft men stiekem het gevoel dat er toch niets zou veranderen? De docenten die het beroep hebben gekozen uit liefde voor kinderen en het beroep nog altijd zien als hun roeping, kiezen er eerder voor Aruba te verlaten en hun toekomst in het onderwijs elders voort te zetten. Ik denk dat het een probleem kan worden en de politiek hier snel naar een oplossing moet zoeken, voordat het echt te laat zal zijn.

Een docent van het Thorbecke Academie was zeer geïnteresseerd in mijn column en wilde mij graag uitnodigen voor een gesprek op Aruba met enkele collega’s. Een aantal dagen hierna had ik een afspraak bij het appartementencomplex Blue Village. Na een interessant en leuk gesprek werd mij gevraagd of ik een gastcollege kon geven, aan een aantal studenten uit Nederland, over de Arubaanse geschiedenis en de crisismomenten op Aruba. Deze studenten zullen hier namens hun opleiding Integrale Veiligheidskunde enkele projecten moeten uitvoeren. Het leek ons daarnaast ook erg leuk om de studenten in contact te laten komen met enkele vierdejaars studenten uit Aruba. Met goedkeuring van de directie kon ik een aantal studenten van de vierde klas motiveren voor een project, die tevens zal meetellen voor een eindopdracht.

Op Koningsdag was het dan zover. De dag dat een aantal studenten van Colegio San Augustin contact maakten met de Nederlandse studenten van de Thorbecke Academie. Mijn studenten hadden al enkele dagen voor deze speciale dag, zich kunnen voorbereiden op een stadswandeling door de oude arbeidersstad San Nicolaas. Op weg naar San Nicolaas wapperde bij elke rotonde de Nederlandse vlag. Een dag daarvoor had men besloten om onder de Nederlandse vlag ook de Arubaanse vlag te laten wapperen. Maar misschien door reacties op Facebook, hebben ze dit toch meteen veranderd. Het zag er zo raar uit. Ik weet zeker dat men hier niets mee bedoelde, maar hier kreeg je toch een onprettig gevoel van. Het leek alsof Nederland en Aruba niet tot gelijke partners binnen het Koninkrijk der Nederlanden behoorden. Dan maar voor dit moment kiezen voor één vlag.

Op deze feestelijke dag werden de Nederlandse studenten allereerst verwelkomt met oranje tompoucen en begon ik met mijn presentatie. Hier ging het vooral over de periode vanaf de 19^de eeuw tot de 21^ste eeuw waar er werd gekeken naar de crisismomenten op Aruba. In de tijd dat het wat minder goed ging met werk en inkomen voor de komst van de olieraffinaderij Lago. Hierna had ik het over de crisismomenten in het Koninkrijk der Nederlanden in de periode van de Tweede Wereldoorlog en de watersnoodramp in Nederland in het jaar 1953 en hoe de inwoners van Aruba hiermee omgingen. Het toerisme had ook zijn momenten waarbij het minder ging. Zoals in de tijd van de aanslag op de Twin Towers en de verdwijning van Natalee Holloway. Ook stond ik stil bij het gevoelige onderwerp over kindermisbruik op Aruba. Hier kwam het boek van Rita Zecher - “Boa - Aruba in de wurggreep” ter sprake. Rita was twee jaar werkzaam op Aruba als kinder- en jeugdpsychiater. Maar door volkswoede en doordat hiërarchieën hier op Aruba omver gestoten werden, was het voor haar beter het eiland te verlaten. Omdat ze een grote klantenkring moest achterlaten, maar wel het gevoel had dat er dringend iets gedaan moest worden om de kinderen op Aruba te beschermen tegen verdere mishandeling, besloot ze een boek te schrijven. We zitten nu in het jaar 2022 en dan vraag ik mezelf af, hebben we dit thema gedurende de jaren wel genoeg aan het licht laten komen? Hoeveel mensen zien de ernst van het probleem in? En als dat zo is, is dit dan net genoeg om de overheid ertoe te bewegen meer te laten doen? Mijn presentatie werd afgesloten met de periode van de coronacrisis, het politieke cultuur en de negatieve/positieve kanten van Aruba. Een positief gegeven van Aruba en zeker de moeite waard om te vermelden, is dat we elkaar altijd hartelijk begroeten. Dit zit in ons cultuur verweven en ook al is het iets kleins, vooral toeristen vinden het fijn als we ze elke keer begroeten met een bon dia, bon tardi en een bon nochi. Laten we dit in ere houden mensen!

Na de presentatie werden de studenten van Colegio San Augustin op school verwacht en na een korte kennismaking werd er nog verteld door de studenten van Nederland wat hun opleiding inhield. Hierna begon de stadswandeling en liepen we via Carnaval Village naar de verschillende punten waar de leerlingen in tweetallen kort hun deel presenteerden. We stonden onder andere stil bij The Village, de ingang van de oude Lago olieraffinaderij, Charlie’s bar, rosse buurt, kunstwerk van Lolita en de vele mooie muurschilderijen. Mijn leerlingen hebben het uitstekend gedaan en ik ben trots op de manier hoe zij presenteerden. De studenten van het Thorbecke Academie vonden het een echte kennismaking met de bevolking en vonden dat San Nicolaas erg authentiek is gebleven. 

Uiteindelijk zijn we na een interessante stadswandeling beland bij de Kulture Café in de Nicolaas Store. Hier werden we hartelijk begroet en werden we voorgeleid naar een speciale ruimte die voor ons gereserveerd stond. Hier konden we dan heerlijk met z’n allen nagenieten en kletsen onder het genot van een overheerlijke lunch. Aan het einde van de middag hebben alle leerlingen van Colegio San Augustin een mooie Parker pen van het Thorbecke Academie ontvangen, want wie schrijft die blijft. Ze waren er ontzettend blij mee, want dit cadeau zal zeker van pas komen nu ze over een aantal dagen hun examen gaan maken. Deze middag was voor iedereen een geslaagde dag en zeker voor herhaling vatbaar.