Ons vlag en volkslied

Ons vlag en volkslied, een symbool van de eenheid van een volk dat heeft gestreden om zijn vrijheid te verkrijgen. Een volk dat, ondanks zijn diversiteit in denken, in afkomst, in politieke kleur, weet hoe het zich moet verenigen om een gezamenlijke wens, een verlangen, een gemeenschappelijk doel te bereiken: vrij zijn op zijn eigen grond.

Hoewel de strijd tijd heeft gekost en door verschillende tegenslagen moest gaan, bleef ons volk standvastig en gaf niet op. Onze droom werd werkelijkheid in het jaar 1986, toen we onze Status Aparte behaalden. Een nieuw begin voor ons land om te bewijzen dat we in staat zijn om op eigen benen te staan. Onze Status Aparte kwam in een moeilijke periode vol uitdagingen, maar we waren ervan overtuigd dat we die samen zouden overwinnen.

Vandaag stel ik mezelf de vraag:

·      Waar is die eenheid gebleven?

·      Waar is het verlangen om voor ons land te strijden gebleven?

·      Waar is de vlag die een volk, een natie onder God symboliseert?

Overal waar je kijkt, zie je verdeeldheid. Ze hebben de kleuren van onze vlag veranderd en het volk bleef stil. Ze hebben ons nationale symbool ontnomen en we hebben het geaccepteerd alsof het een offerdier was.

Misschien is dit een weerspiegeling van ons land? Een reflectie van hoe verdeeld we in Aruba zijn?
Of misschien is dit precies wat degenen aan de macht willen bereiken: verdeeldheid en vernietiging van ons land?

Hoe lang laten we hen ons nog misleiden?
Hoe lang laten we hen ons nog demoraliseren?
Hoe lang blijven we nog in de mentale slavernij van de koloniale tijd leven?

Denkend aan de woorden van Betico Croes:
"Als ik onderweg val, pak dan de vlag en zet de strijd voort. (“Si mi cay na caminda, gara e bandera y sigui cu e lucha”)

Vraag ik mezelf af:

·      Welke vlag moet ik vasthouden?

·      Voor welk doel strijden we vandaag de dag?

·      Waar is de strijdlust van ons volk gebleven?

Op zoek naar een antwoord op mijn vragen, moet ik toegeven dat Betico gelijk had toen hij zei:
"Materialisme heeft het idealisme overwonnen."

En ik hoop uit de grond van mijn hart dat ons volk zal reflecteren en de koers van ons land zal veranderen. Dat we ons herinneren dat we niet alleen voor onszelf werken en strijden vandaag, maar ook voor de toekomst van onze kinderen en de volgende generaties.

Mijn wens is dat over honderd of duizend jaar ons volk met trots de vlag van Aruba zal hijsen en vol trots ons volkslied zal zingen: ‘Aruba, dushi tera’.

Geschreven door: Maribel Lampe
  Datum: 16 maart 2025