Briljant zicht

“Het lijkt wel alsof ik van een ander planeet afkomstig ben en niet van hier. Dat God voor een bepaald doel mij op een verkeerde planeet heeft geplaatst om de mensen een boodschap mee te geven. Ik moet hier dan ook meteen denken aan het verhaal van Superman. Ik kan mij in de persoon van Clark Kent vinden. Een persoon die op deze aarde geheel anders denkt dan vele mensen en hierdoor zijn krachten niet altijd kan en mag laten zien. Na de scheiding werd ik enorm onzeker van mezelf en door het dragen van een bril, net zoals Clark, probeerde ik mij enigszins in de wereld te verbergen.” – Een gedeelte uit het boek Schoon Bedrog

Ik lees veel en zit vaak achter de computer. Lange tijd ontkende ik het. Maar uiteindelijk was er geen ontkomen meer aan: ik moest eraan geloven. Een bril! Een aantal weken geleden werd ik geadviseerd om toch even langs de opticien te gaan om mijn ogen te laten testen. Echt nodig was het niet, maar bij het lezen, en vooral bij de extra kleine letters, werd een bril toch geadviseerd. En om alvast te kunnen wennen, mocht ik later een multifocale bril moeten dragen. Ik kon meteen een montuur kiezen. Ik koos een soortgelijke bril die ik een korte tijd op had zonder glazen met sterkte. In die tijd om mezelf in de wereld te verbergen.

Sommige mensen gebruiken een bril in moeilijke momenten. Bij een begrafenis bijvoorbeeld houdt men liever de bril op om het verdriet en de tranen niet te tonen. Of in een situatie waarbij je bepaalde mensen niet wilt groeten. Een zonnebril werkt hier goed bij. Zo was ik een aantal dagen geleden bij een plechtige bijeenkomst waar ik een bekende zag, die in de schaduw stond en mij ook zag. Meteen werd de zonnebril opgedaan. Blijkbaar om mij niet te willen groeten en zich te verbergen achter de zonnebril. Ik nam daarop dan ook maar meteen het initiatief om deze bekende te begroeten. Waarop er geen optie was om dan ook maar terug te groeten. Misschien niet van harte, maar wat zou je in zo’n situatie anders moeten doen. We hadden elkaar immers al gezien.

Een bril! Ik stelde me een montuur voor dat mijn gezicht zou verzwaren en mijn uitstraling zou veranderen in die van een strenge docent of, erger nog, een beginnende onzichtbare grijze muis. Maar de werkelijkheid was een verrassing. Vandaag 27 januari heb ik mijn nieuwe bril bij de opticien mogen ophalen. Toen ik voor het eerst mijn gekozen montuur op mijn neus zette, voelde het alsof de wereld een geheime schakelaar had omgezet. De wazige randen werden scherp, kleuren sprongen tot leven, en een nieuwe tijd waar ik boeken met gretigheid kan verslinden is weer aangebroken.

Waar ik dacht dat een bril een masker zou zijn om me achter te verbergen, bleek het juist een venster naar de wereld. Letterlijk én figuurlijk. Het mooiste moment? De eerste keer dat ik 's avonds naar de sterren keek. De sterren onthulde zich als een schitterende verzameling fonkelende juwelen. Ik voelde me klein en groot tegelijk. Zo pakte de wereld uit voor mijn ogen als een prestigieuze cadeau, dat ik in het verleden zou moeten hebben uitgepakt.

Het dragen van een bril is geen teken van tekortkoming. Het is een ode aan bewondering. We leven in een wereld vol details — kleine wondertjes die je pas ziet als je scherp kunt kijken. Mijn bril is geen schild. Het is een uitnodiging om te blijven ontdekken, met ogen wijd open.