Waar gaan we vanuit hier verder?

Misschien is het wel een Arubaanse traditie waar een politicus altijd zijn politieke carrière begint bij de Arubaanse Volkspartij (AVP). Hier zijn basis vormt, waarna hij uiteindelijk zijn eigen vleugels open slaat en wegvliegt. Voorbeelden in de geschiedenis zijn te vinden in onder andere de personen als Betico Croes, Juancho Irausquin, Otmar Oduber, Marisol Lopez-Tromp en Rycond Santos do Nascimento.

In maart van het jaar 2016, ben ik met een groot aantal 4de klas studenten naar een expo van Betico Croes geweest. Deze werd een aantal keren gehouden in het hoofdgebouw van de MEP in Santa Cruz. De studenten waren ontzettend blij en enthousiast over de informatie die ze op die avond hadden ontvangen. Toen, ongeveer 30 jaar geleden na de dood van Betico, was er een enorme interesse over het leven van Betico en zijn strijd voor Status Aparte. Gelukkig is dit niet veranderd. Op 24 augustus 2022 vond er in het hoofdgebouw van de MEP een bijeenkomst plaats over de geschiedenis van de zwarte augustus op Aruba in 1977. Helaas kon ik, door enig ander reden, hier niet aanwezig zijn.

Op vrijdag 12 januari 2024 vond de laatste bijeenkomst van de basiscursus “Formacion Politico Basico” plaats. Deze werd verzorgd vanaf 21 september 2023 door Formacion Politico Digna Lacle Herrera. Ik werd hiervoor uitgenodigd, maar wist niet dat deze bijeenkomsten plaats vonden bij het hoofdgebouw van de AVP. Eigenlijk zou dit geen probleem moeten zijn. Maar ik weet, als je hier met politiek bezig houdt, wordt je snel bestempeld als iemand die aansluit bij een politieke partij. Hier wordt je snel bestempeld onder de gele (MEP) of de groene partij (AVP). In de periode voor mijn scheiding zou de Arubaanse samenleving mij vast bestempelen als een MEP aanhanger. Tijdens mijn scheiding kreeg ik op Facebook onverwacht een friendrequest van de minister-president. Ik zou eigenlijk niet weten waarom. Zo vaak had ik geen contact met haar, dus van familie of vriendjespolitiek is en was hier zeker geen sprake. Misschien kan ze dit zelf niet meer herinneren. Net zoals de demissionair minister-president van Nederland, Mark Rutte. Die bij sommige onderwerpen geen actieve herinneringen meer heeft. Begint dit nu een trend te worden bij een minister-president?

Tijdens de laatste bijeenkomst van deze cursus werd er een presentatie gehouden door de leider van de AVP, Mike Eman. Zeker na deze bijeenkomst, kan men zeggen dat ik nu aan de kant van de groene partij sta. Even voor de duidelijkheid. Ik heb geschiedenis en staatsinrichting gestudeerd en daar gaat mijn interesse naar uit. Politiek is hier een onderdeel van. Alhoewel ik ook tijdens de opleiding staatkundige kennis verworven heb, en ik al zeker een basiskennis hierin beschik, ben ik deze cursus begonnen uit nieuwsgierigheid, interesse en zelfontplooiing. Om zo een nog ruimere beeld te kunnen ontvangen van de politiek die zich hier op Aruba afspeelt. Dat ik op deze manier de mogelijkheden kan zien hoe we samen Aruba vooruit kunnen brengen. In plaats van de wensen te volbrengen van maar één politieke partij.

Aangezien ik een groot deel van mijn leven in Nederland ben opgegroeid zie ik de politieke situatie op Aruba anders. Veel mensen op Aruba stemmen altijd nog traditioneel op een partij. Gelukkig niet iedereen. Ik kijk liever naar de programmapunten van een partij en hun lange termijnvisie voor het land. Dat bij mij de gedachte begint te ontstaan waarbij, door middel van de politiek, de belangen van het land op de eerste plaats worden gezet en er alles aan gedaan wordt deze te bereiken. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat het in de politiek niet moet gaan om wat een partij voor jouw persoonlijk kunt doen. Hier gaat het juist om wat je met of zonder de politiek voor het volk kan doen. Het is de taak van de overheid/politiek om iedereen, die een positief aandeel in de samenleving wil leveren zo goed mogelijk te ondersteunen. En zeker niet hierin de burger bewust of onbewust tegen te werken.

Bij het stemmen kijk ik naar een politieke partij en de personen die hun kracht en kennis willen gebruiken om het land vooruit te brengen. Een politiek persoon die zichzelf in dienst stelt voor het volk en niet die van zichzelf. Een politicus die voor integriteit staat, maar dit dan ook in de praktijk moet laten zien. Want is het normaal als een minister met een bierfles in de hand in een auto stapt en wegrijdt? Misschien was hij niet dronken, maar de samenleving kijkt wel mee. Want als een minister dit mag, waarom de normale man dan niet? De normale man die het misschien wel normaal is gaan vinden om dronken achter het stuur te rijden. Of na een auto ongeluk liever ervoor kiest om een hit en run te veroorzaken, omdat een politicus dit ooit ook eens had gedaan. Nee, het is niet altijd even makkelijk voor een politicus, maar hij zou wel altijd het juiste voorbeeld moeten geven. Want je woorden beginnen waarde te verliezen als je acties niet overeenkomen.

Dit geldt natuurlijk ook voor andere ambtenaarsfuncties. Sommige ambtenaren of politieke figuren denken dat ze boven de wet staan en alles maar kunnen veroorloven omdat ze een bepaalde positie hebben verworven. Zo ook op Aruba. Ze zeggen dat ze dan van Aruba houden, maar eigenlijk houden ze meer van hun portemonnee dan van Aruba. De Arubaanse politiek moet niet een verlengstuk zijn voor eigen verdiensten of privileges voor de ambtenaar en zijn vrienden en familie. Dit is naar mijn mening vanaf 1986 tot nu te vaak gebeurd, waardoor je alleen maar teleurgesteld zou kunnen raken in de politiek. Het is daarom ook één van de redenen waarom ik tot de dag van vandaag mij niet volledig kan wijden aan één politieke partij op Aruba. Zeg nooit nooit, maar ik zie mij nu nog liever op de achtergrond staan waar ik een objectieve en breder beeld kan blijven vormen van het geheel en deze zo goed mogelijk kan uitspreken. Misschien ligt daar juist mijn kracht! Natuurlijk hebben de politieke partijen op Aruba vanaf 1986 ook positieve zaken kunnen realiseren. Verdere ontwikkelingen in onder andere het toerisme en de infrastructuur. Want als die niet verbeterd was, reden we tegenwoordig nog altijd op één wegdek rustig achter elkaar.

Na een regeringsperiode van maximaal vier jaar blijft het altijd weer spannend. In de meeste gevallen worden verschillende goed lopende projecten helaas stopgezet of worden mensen naar huis gestuurd. Die dan weer vervangen worden door de nieuwe regering. Men kiest dan liever het geluk voor een bepaalde groep van de bevolking dan het geluk voor een ieder. Zo komen we niet verder. We moeten ons toch als een eenheid binnen deze samenleving blijven voelen? Of geldt dit alleen maar in de periode van Carnaval? Of alleen voor een bepaalde groep? Het kan toch niet zo zijn dat er onderscheid gemaakt wordt onder de bevolking en dat sommige mensen het recht van andere niet ontvangen. Omdat het voor de overheid te veel geld kost of dat er al genoeg hulp geboden is aan anderen. Waardoor anderen ook hier buiten de boot vallen. Iedereen is toch gelijk op Aruba?

Binnen de Arubaanse politiek en samenleving moet er echt iets gaan veranderen! De politiek moet weer in handen komen van de Arubaanse bevolking, waarbij de politiek hulp geeft aan de wensen van het volk. Maar is Aruba hier wel echt klaar voor? De politiek en de samenleving is voor een groot gedeelte individualistisch en speelt de gedachte van materialisme een grote rol. In tijden dat het goed gaat er is vaak geen gemeenschapszin te bespeuren en moet men voor zichzelf opkomen. We moeten weer terug naar de betrokkenheid voor een ieder.

Waar gaan we vanuit hier verder? Vorig jaar is Mike Eman naar Nederland afgereisd om contact te leggen met enkele Nederlandse politici. Dit om meer draagvlak te ontvangen betreft het terugbetalen van onze Arubaanse schuld, die we tijdens de Corona periode helaas moesten lenen. Het idee zou zijn om de schuld om te zetten in hulp met toezicht die ten goede kan komen voor de Arubaanse samenleving. Je kan veel zeggen, maar de contacten met Nederland blijven belangrijk voor Aruba. We moeten in gesprek blijven en zoeken naar de juiste lange termijn oplossingen en ideeën voor Aruba.



De politieke partijen op Aruba moeten hun krachten bundelen, net zoals we dat deden in de jaren vóór 1986. Om samen veel meer te kunnen bereiken dan nu het geval is. Dat de bevolking ook nu in kan zien dat de politiek in zijn geheel graag met de bevolking meewerkt en samen zoekt naar oplossingen. Zou een zakenkabinet in de toekomst hier positief kunnen uitpakken? Of kiezen de politieke partijen nu voor een geheel nieuwe politiek, ten gunste voor geheel Aruba?