Voor rechtvaardigheid

Ik moest weer terugdenken aan mijn advies die ik toen gegeven heb. Vooral ten tijde van het moment dat Peter R. de Vries werd neergeschoten en na zijn overlijden een herdenking voor hem werd gehouden. Eerst hield ik mij niet zo bezig met wie de persoon Peter was, maar na alles wat ik heb gehoord, gezien en gelezen, is hij zeker een persoon waar ik veel waardering voor heb gekregen. Vooral toen hij een speech gaf in 2016, toen hij nummer één was geworden in de kleurrijke top 100. Gelukkig nog altijd terug te zien op Youtube. Ik wist niet dat hij de quote van Edmund Burke op zijn rechterschouder had getatoeëerd. Steeds meer verdiepte ik mij in de persoon Peter en elke keer werd ik weer verrast op de manier waarop hij in het leven stond. Al voor een lange tijd vroeg ik mezelf af, of ik in één van mijn columns hier aandacht aan moest besteden. Maar ik moest wel. Ik moest het een plek geven en kon mijn mening/gedachte hier niet voorbij laten gaan. 

Idolen zoals Peter R. de Vries, Charlie Chaplin en Boy Ecury zijn personen waar ik alleen maar bewondering voor kan opbrengen. Charlie Chaplin was een persoon die ver voor zijn tijd was. Iemand die in zijn tijd al dingen zag gebeuren waar hij een mening over had en waar we ook nu nog zeker mee worden geconfronteerd. Een tijdloos figuur. Zeker tijdens zijn final speech in de film “The Great Dictator”. Boy Ecury heeft mij al op jonge leeftijd geïnspireerd. Iemand die in het verzet zat om te vechten voor onrechtvaardigheid en de vrijheid van alle Nederlanders binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Dus niet alleen voor Nederland, maar ook zeker voor de Nederlandse Antillen waar Aruba toen een onderdeel van was. Iemand die op 22-jarige leeftijd al de moed had om niet te zwichten tegen onrechtvaardigheid. Die hier geen onderscheid maakte tussen bevolkingsgroepen. Die zelf op zijn laatste avond gezegd zou hebben tegen zijn medegevangene dat hij zou sterven met een glimlach op de lippen. Zeker een persoon die we nooit zouden mogen vergeten. 

Het zijn personen die een andere koers bewandelden in de geschiedenis en hierdoor juist geschiedenis schreven. Personen die bepalen om anders dan de rest te zijn. Die een zekere overtuiging hebben en ergens voor staan. Je hoeft hier niet alleen te denken aan deze drie personen, maar er zijn ook andere die zeker ergens voor staan en ons laten herinneren dat we nooit never ever iemands slaaf moeten zijn. 

Ik heb ontzettend veel respect voor personen die anders zijn. Die niet met de grote menigte meelopen, maar juist hun pad kiezen om het juiste te doen. Personen die vaak, zonder al te veel steun, een eenzame weg moeten bewandelen. Die niet bang zijn om door andere niet populair te worden gezien. Personen zoals onder andere Eddie Edwards, Walraven van Hall, Dr. Bennet Omalu en de zeven demonstranten die na hun anti-oorlogsbetogers van augustus 1968 in Chicago (The trail of the Chicago 7) werden beschuldigd, die ondanks alles elke keer weer in zichzelf bleven geloven en zich niet uit het veld lieten slaan. Personen die door hun vastberadenheid hun gelijk haalden. Zo kan ik nog velen opnoemen, maar nog altijd niet genoeg. De wereld zou er veel mooier uitzien als er meer van deze personen waren. 

Ik wil mij zeker niet vergelijken met deze personen. Daar ben ik zelf te nederig voor. Ik wil niet zeggen dat ik het altijd beter weet en dat ik het altijd bij het juiste eind heb. Ook ik heb momenten waar ik liever stil wil zijn en geen actie durft te ondernemen. Maar door mijn geloofsovertuiging en de manier waarop ik nu in het leven sta, probeer ik op sommige momenten zo goed mogelijk te leven op de manier waarop mijn idolen geleefd hebben en ik nu juist bij onrechtvaardigheid actie wil ondernemen. Misschien dat een ieder van ons ook op deze manier in het leven moet staan. Het hoeft hier niet om iets groots te gaan, maar ook de kleine dingen kunnen hieraan bijdragen. Dat we mondiger kunnen zijn en niet bang zijn voor wat andere wel of niet van ons denken. Dat men gewoon eerlijk en duidelijk kan aangeven wat ze van iets vinden. Ik heb nu meer respect voor mensen die de waarheid durven te zeggen in plaats van te willen liegen en achter de rug van anderen te willen praten. Sommige weten dat ze fout doen, maar willen hier geen verantwoording voor afleggen. Ze schuilen eerder dan er voor uit te komen. En deze personen irriteren zich mateloos als jij ze daarop aanspreekt. Ik heb geen zin in een toneelstuk, sta gewoon ergens voor! Zo herinner ik mij het moment dat ik in een vergadering zat en iemand tijdens de kennismaking tegenover een ieder van ons zei: “Het vertrouwen dat ik je stel is omgekeerd evenredig met de manipulatie die jij op mij toepast.” Het liet mij denken? Wat bedoelt hij hiermee? Hij gaf zelf aan dat hij gewoon interessant wilde doen, maar je zegt dit niet zomaar.

Ik hoop dat de jeugd van tegenwoordig ook geïnspireerd mag raken door verschillende personen in de geschiedenis. Dat ze een zekere vorm van zelfredzaamheid en een eigen mening ontwikkelen om nooit een slaaf van iemand anders te moeten zijn. Afsluitend wil ik nog eindigen met een uitspraak door Peter R. de Vries tijdens zijn interview door Theo van Gogh in 1997, toen hij te gast was bij het AT5-programma - Niets nieuws:

“Je hebt een soort overtuiging. Je staat ergens voor. En dat irriteert heel veel mensen dat je dit doet. Je staat niet voor recht en orde. Je staat voor rechtvaardigheid. Het niet tegen kunnen als het gezag waar iedereen op zou moeten vertrouwen zelf niet deugd, manipuleert en liegt en bedriegt. Op het moment dat ik dat merk dan ben ik niet te stoppen.”