Het einde is nog niet in zicht!

Vanaf 7 oktober, op de dag dat, vroeg in de ochtend een aanval werd gepleegd door Hamas tegen Israël, moest ik iedere dag wel een klein momentje denken aan een les van mijn godsdienstdocent van vroeger. Dit was tijdens mijn opleiding Informatica die ik, in de jaren 1998 tot 2003 bij Scutos College, te Utrecht volgde.

Niet alle godsdienstlessen waren mij bijgebleven, maar deze bleef tot de dag van vandaag in mijn geheugen. Een les van zeker 23 jaar geleden. Ik weet niet waarom de docent met deze les begon, maar waarschijnlijk was er iets in het nieuws gebeurd waardoor hij het belangrijk vond om toen over het conflict tussen Israël en de Palestijnen in Gaza te hebben.

Zo vertelde hij ons wat er in de bijbel stond. Dat ook de bijbel ons laat weten over het conflict tussen Israël en de Palestijnen en wat er in de toekomst zou gaan gebeuren. Zowel Israël als de Palestijnen eisen het land voor zich op, omdat ze beide afstammelingen zijn van Abraham. God zou via een belofte aan Abraham en zijn nageslacht het land gegeven hebben (Genesis 17:8 – “En Ik zal u, en uw zaad na u, het land uwer vreemdelingschappen geven, het gehele land Kanaän, tot eeuwige bezitting; en Ik zal hun tot een God zijn.”)

Maar naar wie behoord dit land nu? Je kunt misschien wel zeggen dat als Abraham en zijn vrouw Sara vertrouwen hadden in de belofte van God, dat ze op hoge leeftijd een zoon Isaak zouden baren, dit hele conflict misschien wel nooit zou zijn begonnen. Abraham bezweek voor de plan van zijn vrouw en verwekte hij, bij de slavin genaamd Hagar, een eerstgeboren zoon Ismaël (Genesis 16:1-6). Een ruzie ontstond tussen Sara en Hagar waarbij Hagar en haar zoon moesten vluchten. Uiteindelijk zal ook Ismaël een talrijk nageslacht gegeven worden.  

De godsdienstdocent vertelde ons dat er een tijd zal ontstaan waarbij het volk in Gaza zal worden verdreven waardoor ze nergens meer naar toe kunnen en uiteindelijk worden verdreven tot de Middellandse Zee. Daarnaast zal ook de wereld tegen Israël de rug toe keren en zal er een oorlog uitbreken van alle volken tegen Israël.  

Gisteren, 14 oktober, heeft het Israëlische leger laten weten dat ze twee belangrijke routes richting het zuiden van de Gazastrook geen schade zullen aanrichten. Ruim 1,1 miljoen Gazanen in het noorden hebben binnen 24 uur de kans om naar het zuiden te vluchten. Sommige kiezen ervoor om niet te vertrekken, zoals zorgmedewerkers, die hun patiënten niet willen achterlaten. Maar ook mensen die bij hun familieleden willen blijven die vanuit zichzelf niet kunnen verplaatsen.

In de afgelopen week zijn er, volgens onderzoek door de VN en het Internationaal Strafhof, aan beide kanten oorlogsmisdaden gepleegd. Bij Hamas gaat het om het vermoorden van Israëlische burgers. Bij Israël gaat het over het afsluiten van elektriciteit, water en hulp. Israël beweerd precies te bombarderen op doelen in Gaza waar Hamas zich verschuilt. Maar dat is moeilijk te geloven als je zelf de beelden ziet, waarbij gehele woonwijken tot de grond worden gebombardeerd en vooral onschuldige kleine kinderen de dood voor ogen zien.



Vele kiezen een kant, maar ik wil hier liever geen kant kiezen. En als ik toch een kant moest kiezen, dan kies ik wel de kant van alle slachtoffers. Slachtoffers die aan beide kanten getroffen worden. Voor alle burgers die in onzekerheid leven en over het lot van hun gegijzelde familieleden. Voor alle burgers die hun huizen moeten verlaten en niet weten waar ze naar toe kunnen. Voor alle burgers die aan beide kanten in gevaar lopen en niet weten hoe hun toekomst er uiteindelijk uit zal zien. Wat zal de toekomst ons in dit geval brengen? Als we de godsdienstdocent van ruim 23 jaar geleden moeten geloven, dan zullen er nog vele verontrustende momenten plaatsvinden en is het einde van dit conflict helaas nog niet in zicht.