Een land in nood

Binnenkort zal er een vlaggenmast bij mij thuis worden geplaatst, om op speciale gelegenheden, zoals de dag van Betico en de dag van vlag en volkslied (18 maart), de Arubaanse vlag te hijsen. Ook op Koningsdag zou ik graag de Nederlandse vlag laten wapperen en tijdens de dodenherdenking zal de Arubaanse of Nederlandse vlag halfstok worden gehesen.

In deze tijden is het land in nood en valt er niets te vieren. Er is geen enkele reden om de vlag te hijsen. Welk land is in nood? Aruba? Nederland? Ik mag wel stellen dat beide landen het moeilijk hebben en in nood zijn.

In Nederland wordt er in deze tijd de vlag in verschillende gemeenten omgekeerd gehesen. “Waarom?”, zou u denken. Dit vanwege de nieuwe stikstofplannen van de overheid, waarbij de boeren hier tegen zijn en steun krijgen van een gedeelte van de Nederlandse bevolking. Als symbool voor deze protest wordt de Nederlandse vlag omgekeerd gehesen. Dit is niet de eerste keer dat dit in Nederland of in de rest van de wereld gebeurd. Zo gebeurde dit al in de 19^e eeuw in de scheepvaart, mocht er een man overboord zijn en tijdens de coronamaatregelen in Nederland en in Duitsland. Ook in Amerika tijdens de protesten van Black Lives Matter en in de periode van de Vietnamoorlog zag men dit teken als een protest. Er is geen vlaggenwet in Nederland tegen dit gebruik, maar bepaalde gemeenten halen deze vlaggen weg van gemeentelijke eigendommen en de Rijkswaterstaat haalt ze weg bij de rijkswegen om de verkeersveiligheid te garanderen.

“Het is een vorm van protest en die heb ik te accepteren”, gaf de minister-president Rutte aan. Ik vind dat je zeker op verschillende manieren best mag demonstreren. Ik sta ook zeker achter de boeren, maar deze vorm van protest vind ik zelf een beetje te ver gaan. Het is naar mijn mening respectloos en aanstootgevend. Een vlag is een nationaal symbool, waarvoor je in alle tijden veel respect voor moet hebben. Een vlag waar veel personen in de Tweede Wereldoorlog voor hebben gestreden. Waar tijdens de bezetting van 1940-1945 de Nederlandse vlag verboden werd in Nederland, maar deze driekleur wel dapper door bleef wapperen op de Antillen en Suriname.     

Zou de Arubaanse vlag in tijden van nood en crisis ook door de bevolking van Aruba omgekeerd worden gehesen? Ik denk dat dit, ongeacht de situatie, niet snel zou gebeuren. Er heerst nog altijd een enorm vaderlandsliefde dat deze manier van protesteren ondenkbaar maakt. Er is veel ontevredenheid. Ambtenaren die misschien 5% van hun salaris eind van de maand niet zullen krijgen, het autobus-personeel, die een tariefverhoging eisen. De stijgende olieprijzen en de vele hoge prijzen voor levensmiddelen. En daarnaast soms het gevoel dat de politiek te ver van de belevingswereld van de burgers af zit en alleen maar denkt aan persoonlijk gewin. Het volk staat niet altijd op de eerste plaats. “Nos ta stima Aruba” - (“We houden van Aruba”), krijg je vaak van ze te horen. Maar men krijgt altijd de indruk dat ze meer van hun eigen portemonnee houden, dan van het volk die in alle vertrouwen op ze hadden gestemd. Daarnaast is men ook niet altijd eens met Nederland, die ons vaak als een grote broer de weg wil wijzen. Maar nooit en te nimmer zal het Arubaanse volk geen enkele nationale vlag respectloos behandelen.

In het jaar 2015 werd er een onderzoek gedaan onder ruim 2000 Nederlanders, met de vraag of Nederland de banden met de eilanden volledig moet verbreken. 61% van de ondervraagden was het hiermee eens. Door regelmatige financiële problemen, corruptie en wanbeheer moest het in hun ogen eens afgelopen zijn. Als men onafhankelijkheid wil, dan moest men dat maar zeggen. Zelf kan Nederland er ook voor kiezen om uit het Koninkrijk der Nederlanden te stappen, maar dan zouden de eilanden deze titel alleen behouden. Nee, alleen de eilanden zouden hiervoor kunnen kiezen.

Nederland wilde al veel eerder af van de eilanden. Na de opstand op Curaçao op 30 mei 1969 drong Nederland een snelle onafhankelijkheid van de eilanden aan. In 1986 kreeg Aruba zijn Status Aparte, maar wel als voorwaarde van Nederland dat Aruba na tien jaar onafhankelijk zou worden. Na onderhandelingen werd hier later van afgezien. Gelukkig, want net als Suriname, die zijn onafhankelijkheid kreeg in 1975, zou Aruba dan ook onder veel armoede en onrust kunnen vallen. En toch wil Nederland het contact blijven behouden. Wilt Nederland echt af van deze eilanden? Komt dit doordat de eilanden op een zeer geschikte en veilige geologische ligging bevinden? Vlakbij de Zuid-Amerikaanse landen om hier makkelijk economische zaken mee te doen? Of komt het door de twee boortorens die in de periode van kabinet Eman II in de wateren van Aruba werden gebouwd? Waar nog geen gas gevonden zou zijn.

Hoe zou dat nu zijn? Nu dat er problemen zijn betreft de CAft. Hoe kijkt men nu naar de relatie tussen Nederland en de Caribische eilanden binnen het Koninkrijk? Worden de landen nog altijd gezien als gelijke? Nederland weet maar al te goed dat Aruba, door het financieel toezicht door de CAft, de periode van Corona en de situatie van de hoge prijzen die toegekend worden aan de oorlog in Oekraïne, aan het doodbloeden is. Nederland zet hierdoor Aruba tegen de muur en kan Aruba zich hier alleen aan toegeven. Want zeg nu eerlijk: “Wie betaald, die bepaald!” Straft Nederland ons met een Koninklijk besluit? Ga je op deze manier om met je kleine broertje?

Nederland moet wel weten dat tijdens hun moeilijke momenten, de eilanden altijd klaar stonden om te helpen. Zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarbij 80% van de totale voorraad vliegtuigbenzine van de geallieerden afkomstig waren uit de Nederlandse Antillen. De heldendaad van de Antilliaanse verzetsstrijders George Maduro en Boy Ecury. Maar ook tijdens de watersnoodramp van 1953 in Nederland, waarbij inzamelingsacties werden gehouden. 1% van het maandsalaris voor een jaar door onderwijzend personeel op Aruba werd ingehouden en zelf een Arubaanse onderwijzer 5% van zijn maandsalaris gedurende een jaar afstond om Nederland in moeilijke tijden te helpen. We kunnen ook niet negeren dat veel Nederlanders vrijwel heel weinig of helemaal niets weten van hun eigen deel binnen het Koninkrijk der Nederlanden. In 2016 vindt bijna driekwart van de Bonairianen dat er te veel Nederlanders op Bonaire wonen. Kennis van de lokale cultuur heeft men weinig en de lokale politici handelt vaak in hun eigen belang, dan dat van het volk.

Ik ben daarnaast wel zeker van mening dat ik best kan begrijpen dat Nederland het na al die jaren het zat is. Elke keer werd er op de eilanden en Aruba geregeerd onder wanbeleid, corruptie, financiële problemen en externe factoren waar men zelf niets aan kon doen. Er ging ook zeker veel dingen goed, maar ondanks dat mogen we helaas de gele en groene partij net zo hard afrekenen op hun wanbeleid, die vanaf 1989 heeft plaatsgevonden. En ik wil de gele partij niet verdedigen, maar had deze partij ooit de kans gehad om echt te regeren en niet altijd de rotzooi van de groene partij moeten opruimen? Maar wat heeft de gele partij voor het volk gedaan? Je kunt veel zeggen, maar zouden we onder de gele partij een beter infrastructuur hebben gekregen?

Er is veel te zeggen over deze beide partijen, maar het volk is het zat. Zouden deze partijen nu echt verleden tijd zijn? Gaan deze oude partijen nu echt veranderen? Of kiezen we de volgende keer weer voor de groene partij? Of geven ze de ruimte aan nieuwe jonge partijen? Misschien zal dit in de toekomst eindelijk de juiste reden zijn om de Arubaanse vlag vol trots weer te doen hijsen.