Een brief naar de minister van Justitie (Deel 2)

Op 5 juli 2022 heb ik een artikel geplaatst, betreft een brief naar de minister van Justitie, die ik op 13 juni jongsleden bij B.I.D. (Bureau Interne Diensten) heb ingeleverd. Dit artikel en deze brief zijn terug te lezen op mijn website. In deze brief beschreef ik een incident dat heeft plaatsgevonden waar ikzelf nog wat kanttekeningen onder plaats.

45 dagen na dagtekening van ontvangst bij het B.I.D en tot nu toe hebben ze nog geen reactie gegeven. Zo heb ik een aantal keren naar B.I.D. gebeld met het telefoonnummer die ik heb ontvangen van het Bureau van Justitie. Hierna heb ik de telefoonnummers van het secretariaat van het bureau van Justitie ontvangen, maar na enkele telefoontjes heb ik tot op heden geen reactie mogen ontvangen. Ze namen niet eens op. Na vele telefoontjes heb ik uiteindelijk toch contact kunnen maken met het secretariaat en/of Human Resource. Ze hebben beloofd mij terug te bellen, helaas zijn ze hun belofte niet nagekomen of zijn ze mij misschien per ongeluk of expres vergeten? Het was ook tijdens de grote vakantie, dus hadden ze te kampen met afwezig personeel. Ik mocht haar mailen met de brief als attachment. Zogezegd zo gedaan heb ik dit direct op de mail gezet. De mail had ze echter niet ontvangen, bleek na wederom een telefoongesprek. Ze stuurde mij een mail, zodat ik mijn mail en brief op deze manier weer terug kon sturen. Een aantal dagen hierna heb ik weer gebeld, maar helaas wederom geen gehoor. Vorige week, op 24 en 26 augustus heb ik weer een poging gedaan, waarbij op 24 augustus het contact werd verbroken en op 26 augustus, rond 11 uur, weer niemand kon opnemen. Wederom een ambtenarenapparaat dat niet juist functioneert. 

Het bureau van Justitie functioneert dus niet naar behoren, of wil men zich niet branden aan een brief waar ik vraag naar verduidelijking en de vervolgstappen? Is de minister van Justitie hiervan wel op de hoogte? Wil het bureau hem hiertegen beschermen? Hij zou toch wel mijn brief hebben ontvangen? Of heeft hij er zelf voor gekozen om hier geen aandacht aan te besteden? Ik weet dat hij persoon A goed kent en misschien kent hij ook de desbetreffende politieagent. Wordt men op deze manier beschermd? Is hier, onder kabinet Evelyn-Wever Croes II, de term “friends en family” te ontdekken?

Wat mensen allemaal niet doen om hun eigen geluk te verwezenlijken. Sommige mensen gaan blijkbaar over lijken om bepaalde posities te bekleden, die ze op deze manier niet eerlijk verdienen. En wederom, ik ga geen namen noemen maar die mensen weten heel goed wie ze zijn. Wie ze zijn is ook niet belangrijk. Wie het verhaal kent, die weet het. Mocht deze situatie zich een keer herhalen en deze mensen weer hetzelfde doen, dan hoop ik oprecht dat ook andere mensen zullen opstaan en zich hiertegen in zullen gaan.

Wat anderen mij al lieten vermoeden is dus waarheid geworden. Men weet blijkbaar hoe de regering in zulke situaties handelt. Transparantie en goede communicatie zijn blijkbaar ver te zoeken. Het bureau van Justitie zou hier liever geen aandacht aan willen besteden. Men ziet de ernst van dit incident als niet belangrijk. U kunt natuurlijk zeggen: “Ach Michel, waar maak je je druk om?” Heeft het zin? Ik ben nog altijd van mening dat het niet zo moet zijn dat sommige mensen denken dat ze door hun positie als politieagent of als familielid van de minister-president boven de wet mogen staan. En dan vraag ik het mij weer eens af! Wordt er hier dan weer gemeten onder de term “Friends and Family”?

Alhoewel mijn vertrouwen is geschaad, wil ik de hoop zeker nog niet opgeven. Je moet iedereen een tweede kans bieden, zo ook de regering. Ik vind het nog altijd als mijn plicht om de samenleving op deze manier hiervan op de hoogte te stellen. Het is naar mijn mening zo belangrijk dat het bureau van Justitie ook hierin zijn juiste kant moet laat zien. Men moet weten wat er gebeurd is en kunnen concluderen dat dit gewoon niet kan en mag. Men moet hier elke keer tegen strijden, zodat eenieder van ons een menswaardig bestaan mag hebben en op deze manier de slachtoffers geholpen kunnen worden. Hopelijk zal er snel een reactie hierop volgen.  

Misschien speelt hier doorzetting en herhaling een grote rol. Herhalen is hier dus een noodzaak om het doel te bereiken. Mijn volgende stap is dan ook, naast het blijven bellen, vanaf deze week weer een brief, met bijlage van de brief op 13 juni, bij B.I.D. af te geven. Nogmaals met mijn vragen ter verduidelijking:

- Hoe kan een politieagent het heft in eigen hand nemen om in zijn eentje, zonder dat de politiebureau van San Nicolaas hiervan op de hoogte was, iemand op zijn werk bezoeken? Om op deze manier haar te intimideren en haar geen kans te geven, haar kant van het verhaal te vertellen. Wat is uw gedachte hierover? Kan dit zomaar?

- Welke hand-en-spandiensten worden door persoon A verricht, dat een politieagent zomaar, zonder plichtsgevoel, tot zo’n actie over kan gaan? Dat hij op deze manier voor eigen rechter mag spelen.

- Komen deze incidenten vaker voor binnen uw ministerie, of was dit een eenmalig incident?

- Waarom heeft persoon B nooit excuses mogen ontvangen van de politiebureau of van de desbetreffende politieagent?

- Wat zou volgens u persoon B in dit geval nog kunnen doen?

Misschien zou een tweede, derde of vierde brief wel tot een reactie kunnen leiden. Zal de aanhouder ook dit keer winnen? Blijkbaar wordt vervolgd!