De trein van het leven

De trein van het leven gaat als maar door. Elke dag word je gegrepen in de dagelijkse bezigheden en verplichtingen waar je niet onderuit kan komen. Het is maar voor korte duur dat de trein stil staat en je even moet wachten op het perron om daarna weer te vertrekken. Je krijgt maar geen kans om in het leven stil te staan en waar nodig te reflecteren.

Het leven is niet altijd makkelijk. Op het moment dat de trein stil staat, kun jezelf afvragen of de treinsporen in je leven al bepaald zijn. Zou het lot je leven leiden? Zouden de onprettige momenten, naast de fijne, al bepaald zijn? Hadden die gewoon moeten plaatsvinden? Heb je hier geen invloed? Of juist wel? Zijn het de lessen in je leven die op sommige momenten voor meer duidelijkheid moeten zorgen?

In de zware momenten van je leven raak je veel kwijt. Naast de onbelangrijke materiële dingen, zoals geld en spullen, kan je jezelf kwijtraken. Word je onzeker en kan je bij bepaalde momenten niet goed nadenken. Je sluit je liever af voor anderen, want wie kan je in deze wereld nog vertrouwen of geloven? De goedheid van de mens is dan moeilijk te vinden. Komt het door jezelf? Komt het doordat je niet weet hoe deze wereld draait? Had je anders in deze wereld moeten staan? Achteraf lijkt het wel alsof je alles fout had gedaan, of fout had gezien. Het lijkt wel alsof sommige je liever dood wensen en elk contact met je dierbare willen negeren of vermijden. Dat maakt je verdrietig. Je vraagt je dan af of het echt allemaal door jou komt. Ben je dan echt zo erg?

Het moment van rust is er niet. De trein gaat maar door. Je acties zijn op sommige momenten niet te begrijpen, maar je moet verder. Op zoek naar het juiste spoor van het leven. Hoe moeilijk is het om alle fijne en mooie herinneringen te moeten vergeten. Hoe moeilijk is het om te weten dat de mooie herinneringen en je persoonlijke aandacht voor anderen totaal geen enkele waarde van betekenis hadden. Dat je hier helaas moet concluderen dat het misschien wel verloren tijd was geweest.  

Op sommige momenten denk je het licht van het leven in de verte te mogen zien. Het licht die je door de snel rijdende trein steeds dichterbij ziet komen. Helaas door het verlies van een dierbare of een ander onprettig moment is deze licht weer ver aan de horizon verschenen en moet je ook hier, met de trein van het leven, weer verder leven. Waar het gemis groot blijft.

Een periode van gezelligheid is weer begonnen. Sinterklaas, kerstdagen en het nieuwjaar. Een maand vol liefde en fijne momenten om samen met al je geliefden te vieren. In hoeverre zou je de deze dagen kunnen vieren? Of wordt het juist een moment van reflectie en denken aan de mooie herinneringen? Koester de fijne momenten die je dan toch in deze maand samen zou kunnen hebben. Je hoeft niet groot uit te pakken, als je maar de momenten zoekt waar je samen van kan genieten en zou mogen reflecteren.

Opeens heb je een moment van stilte. Voordat de trein weer in gang wordt gezet, gaan je gedachte naar de vraag of ons leven al bepaald zou zijn. En hoe zou dat voelen? Had dit alles moeten gebeuren? Maar waarom dan? Met de ervaringen en het langdurige herstel, die nog zeker niet voorbij is, merk je dat je langzaam weer jezelf begint terug te vinden. Het afsluiten van mensen moet je zeker niet doen. Zeker niet als dat niet binnen je persoonlijkheid valt. Je moet extra aandacht voor anderen blijven uitvoeren, hoe moeilijk dat soms wel niet is. Je kunt gewoon niet zonder elkaar. Ook al hebben ze je vertrouwen enorm geschaad. Maar hoe makkelijk is dat? In een tijd waar de trein geen moment een rustmoment kent. Is dit de manier om weer verder te leven? Zou het lot je leven leiden? Zijn de treinsporen in je leven al bepaald? Zijn het de lessen in je leven die op sommige momenten voor meer duidelijkheid moeten zorgen? Waarom zou je dit alles moeten meemaken? En hoe moet je verder? Het blijven zoeken naar antwoorden, waar je op een goed moment zeker het antwoord op zou krijgen. God zal wel weten hoe, waarom en wanneer!

En dat is het leven. Het leven is blijkbaar al bepaald en wij leren van alles wat op ons pad komt. Hierdoor worden we ook elke keer “wijzer” en leren we met bepaalde situaties om te gaan. Je bouwt hier meer intuïtie op en zelfreflectie waarbij beschermengelen je vast zullen helpen. Het leven is een test… je moet het zelf ervaren. En elke keer probeer je het beter te doen. Totdat je doel van het leven bereikt is.