De giraffe en de schildpad

Dit keer wil ik u meenemen in een sprookjesverhaal over een schildpad die graag een giraffe wilde zijn. Zo begint dit sprookjesverhaal in een dierenrijk met verschillende dieren waarbij elk soort probeert te overleven. Ook de schildpadden probeerden een plekje in dit dierenrijk te bemachtigen en leefden vredig samen. Ze waren trots op wie ze waren. Ze hielpen elkaar waar nodig en voelden zich echt verbonden met elkaar.

Om een vredig bestaan te leiden kwamen de oude schildpadden bij elkaar om een leider te kiezen.

Zo werd er gestemd en werd de keuze doorgeven aan de grote tovenaar. Ook deze tovenaar woonde in het dierenrijk en beschikte over wonderbaarlijke krachten. De schildpad, die door de oude schildpadden gekozen was om de leiding op zich te nemen, nam het woord. “Wat voel ik mij toch ontzettend vereerd dat ik door jullie gekozen ben.

De tovenaar gaf hem zijn zegen met positieve krachten, zodat hij zijn werk zo goed mogelijk kon uitvoeren. Nu mocht hij, met een klein groepje schildpadden de koers bepalen en had hij het privilege om af en toe met de tovenaar af te spreken om hem raad en advies te vragen. Voor een lange tijd gaat het allemaal goed. Er werden goede afspraken gemaakt en men was zeer tevreden over de leiding die deze schildpad op zich had genomen.

Maar na enige tijd voelde de schildpad zich niet meer verbonden met de rest en zag zichzelf meer als een giraffe. Elke keer sprak hij zijn bewondering uit tot de giraffe. “Wat een elegante verschijning met een buitengewoon lange nek en hun opvallende uiterlijk. Een giraffe is gemakkelijk herkenbaar en fascinerend om naar te kijken. Ondanks hun grote formaat bewegen ze op een gracieuze en bijna dansende manier. Wat had ik als schildpad toch graag een giraffe willen zijn!”

Op een willekeurige dag ging deze schildpad voor raad en advies terug naar de tovenaar en was hij vastbesloten de tovenaar te vragen hem om te toveren tot een giraffe. Giraffen zijn namelijk sociale dieren die in kuddes leven. Ze onderhouden sterke banden met elkaar en communiceren doormiddel van zachte geluiden en lichaamstaal. Door hun lange nek stelt hen in staat om voedsel te bereiken op hogere niveaus, waardoor ze concurrerende voordelen hebben in hun leefomgeving.

Eerst weigerde de tovenaar het verzoek van deze schildpad te accepteren, maar door het aandringen van deze schildpad toverde hij de schildpad in een giraffe. Met alle gevolgen van dien. Eindelijk voelde de schildpad zich als giraffe gerespecteerd. Eindelijk voelde hij zich verheven van de rest en kon hij met zijn lange nek de hele omgeving nog beter observeren. De rest van de schildpadden vonden het maar wat vreemd en raar. Enkele protesteerden en hadden kritiek dat hun leider, waarvoor ze gekozen hadden, nu opeens een giraffe moest zijn. Maar ze lieten het uiteindelijk toe, zo erg zou het wel niet zijn. Hopelijk zal deze giraffe nog altijd voor de belangen van de schildpad willen staan. De schildpad staat immers als symbool voor wijsheid en volharding en hebben een lange levensduur.

Het leven ging verder. De schildpadden straalden hun kalmte en rustige aanwezigheid uit.  Ze hadden de mogelijkheid om te leren en te onthouden, ondanks hun trage gedrag. Dit stelt hun in staat om zich aan te passen aan de verschillende omgevingen. In verschillende culturen werden schildpadden immers beschouwd als een symbool van geluk, stabiliteit en verbinding met de natuur.

Een aantal weken gingen voorbij. Op een gegeven moment voelden de schildpadden aan de grond dat er een hevige regenbui aan zat te komen. Iedereen was in paniek. We moeten nu iets doen voordat het te laat is! De schildpadden waarschuwden de giraffe, maar de giraffe wilde hun kritiek niet horen. “Jullie kletsen maar wat. Ik zie door mijn lange nek dat de lucht helder is en ik ben ervan overtuigd dat er niets zal gebeuren. Wat weten jullie daar beneden nu wat er zal gebeuren? Ik zag, toen ik nog een schildpad was, niet alles helder. Maar nu ik een giraffe ben zie ik alles positief”, zei de giraffe. “We hoeven ons geen zorgen te maken, we redden ons wel”, zei de giraffe met volle overtuiging.

Toch zagen enkele schildpadden de bui al hangen en begonnen zich op verschillende manieren te beschermen tegen de hevige regenbui die eraan zat te komen. Ze geloofden hun leider niet meer. Het begon eerst heel rustig te regenen. Eerst met wat kleine druppels, maar later werd het steeds heftiger en heftiger. De regen zorgde zelf voor een enorme modderpoel. Vele schildpadden hadden een veilig heenkomen, maar de giraffe kon zich niet verschuilen. Het gleed uit en werd meegenomen door een rivier van regen en modder. Krokodillen begonnen met de giraffe te vechten. Ternauwernood kon de giraffe zich uit dit gevaar redden.

Toen iedereen van de schrik bekomen was, was een groot gedeelte van de schildpadden niet meer te spreken over de schildpad die moedwillig een giraffe moest zijn. Alle oude schildpadden kwamen weer bijeen en stemden anoniem dat hun leider weer omgetoverd moest worden tot schildpad en nooit meer de leiding over de schildpadden mocht nemen. De tovenaar werd hiervan op de hoogte gesteld en zo werd hun verzoek meteen gehonoreerd. De giraffe werd weer omgetoverd tot schildpad en verdween vol schaamte weer terug naar waar hij toe behoorde.

Een kort sprookjesverhaal die misschien wel een boodschap met zich meebrengt. Sommige mensen zien zich namelijk eerder als een giraffe, terwijl ze vroeger een schildpad waren. Beide, of het nu de giraffe of de schildpad is, hebben hun sterke eigenschappen en tekortkomingen. Ondanks hun grootte en kracht zijn giraffen kwetsbaar voor roofdieren zoals leeuwen en hyena’s. In sommige gebieden kunnen giraffen het risico lopen om in contact te komen met elektrische palen en draden, wat kan leiden tot letsel of zelfs de dood. En wanneer giraffen gevangen worden genomen kunnen ze stress ervaren door hun beperkte bewegingsvrijheid. Ook een schildpad heeft zijn tekortkomingen. Het trage tempo kan een nadeel zijn in situaties waar snelheid essentieel is, zoals het ontvluchten van roofdieren. Zeeschildpadden kunnen per ongeluk terechtkomen in visnetten en verstrikt raken, wat leidt tot verwondingen of sterfte.

Kortom, niemand is perfect. Het zijn ook dieren die ontzettend verschillend van elkaar zijn. Maar ondanks hun tekortkomingen kunnen ze er wel beide voor zorgen om samen te werken en om ervoor te zorgen dat ze beide het beste uit zichzelf kunnen en mogen halen. Helaas denkt hier niet iedereen hetzelfde over. Neem bijvoorbeeld de giraffe. Sommige mensen, die zich graag identificeren met een giraffe, willen liever geen kritiek aannemen van schildpadden. Ze zijn ervan overtuigd dat schildpadden zich op een laag niveau in het leven bevinden en hierdoor geen deel uit mogen maken van de samenleving. En dat schildpadden geen kritiek mogen uiten.

Kan de giraffe mij vertellen wat er eigenlijk mis is met een schildpad? Misschien had een schildpad best een giraffe willen zijn, maar hij is nu eenmaal zo geboren. Alsof alles op de wereld rond de giraffe moet afspelen en deze geen rekening moet houden met anderen. Blijkbaar alleen met zijn eigen soort. Hoogmoed komt hier blijkbaar eerder dan de val.

De mensenwereld die we hedendaags kennen maakt in dit geval geen verschil met die van de dierenwereld. We leven met ons eigen soort en zien de ander, die anders is, liever niet staan. En kritiek willen we liever niet horen, omdat de ander het vast en zeker niet juist heeft. Maar dat is niet altijd het geval. In de belevingswereld van de één is hun kritiek een spreekwoordelijke cijfer zes. Terwijl voor de ander, die recht tegenover de ander staat, de spreekwoordelijke cijfer negen ziet. Alle twee hebben in hun eigen belevingswereld de waarheid in pacht, maar kijken er anders naar. Men ziet het leven gewoon anders, maar dat wil niet zeggen dat het een verkeerde manier van leven is.  

Misschien moeten we meer naar elkaar omkijken en naar elkaar luisteren. Om samen, met de nodige kritiek, tot een oplossing te komen. Is niet altijd even makkelijk en ook ik heb er soms moeite mee. Maar ik ben hier zeker van mening dat als we de handen in één slaan. We meer begrip kunnen tonen voor de ander en hierdoor elkaar ook veel beter kunnen begrijpen.