Carnaval, een tijd van feesten en vasten

Soms vraag ik mezelf af of het allemaal wel zin heeft of ik mijn persoonlijke en de politieke gebeurtenissen op Aruba en die in de wereld moet beschrijven. Is het daarom waarom ik in deze tijd minder schrijf? Of heeft het te maken met de drukte van de tijd?

Toch blijf ik het belang van het schrijven zien. Misschien dat ik hier meer mensen kan aansporen dit ook te doen. Of zelf te reflecteren op mijn gedachte. Zodat we het niet zullen en kunnen vergeten wat er allemaal aan ons is voorgevallen. We vergeten te snel, wat natuurlijk een voordeel zou kunnen zijn binnen de politiek.

Geschiedschrijving blijft een belangrijke taak. Geschiedschrijving of historiografie is namelijk de studie van hoe de geschiedenis in de loop der tijd is geschreven en wordt geïnterpreteerd. Het speelt een cruciale rol in het vormgeven van ons begrip van het verleden en beïnvloedt de manier waarop historische gebeurtenissen worden afgebeeld en geanalyseerd. Verschillende gebeurtenissen kunnen we op verschillende manieren interpreteren, afhankelijk van ons culturele achtergrond, politieke overtuiging of persoonlijke ervaringen. Die hebben zeker ook bij mij invloed op het schrijven en mijn gedachte over verschillende onderwerpen. Het begrijpen van deze perspectieven helpt ons historische verhalen te herkennen en kritisch te evalueren. Dat is misschien ook wel de extra reden waarom ik graag mijn artikelen blijf schrijven. Zodat gebeurtenissen op Aruba op een manier worden vastgelegd voor de toekomst. Dat er later terug gekeken mag worden naar de samenleving die er toen was ontstaan. Zodat we het niet zullen vergeten en we ook in de toekomst de mogelijkheid hebben tot bezinning. Waar we uiteindelijk van kunnen leren.

Rond het begin van dit jaar is het carnaval op Aruba weer van start gegaan. Dit keer een speciaal jaar aangezien het dit jaar 70 jaar geleden is dat Carnaval op Aruba voor het eerst werd gevierd. En waarop zelf een pastoor meedeed in een zanggroep. Het moment van het jaar van veel feesten, plezier, muziek, dans en fel gekleurde kleding. Maar ook het moment van te veel alcohol, losbandige uitspattingen, aanhoudingen en ongelukken in het verkeer. Ondanks de leuke tijd voor veel mensen. Ondanks de vele positieve berichten voor ons toerisme ben ik blij dat alles gelukkig weer achter de rug is.

Afgelopen zaterdag en zondag vonden de twee grote en laatste optochten op Aruba plaats. Vorig jaar was het mijn eerste keer dat ik met familie langs de weg stond om de carnavalsoptocht van San Nicolaas te bekijken. Dit keer stond ik weer schuin tegenover Pacifico Restaurant. Ook dit keer wilde ik mijn zusje zien, die dit keer zoals velen in de optocht een enorme positieve, kleurrijke indruk en uitstraling aan de toeschouwers bracht. Misschien is mijn mening hier niet echt van grote waarde, aangezien ik hier partijdig ben. Toch vond ik dat, ondanks een campagne om je te beschermen tegen de harde muziek, veel jonge mensen nog zonder oordopjes naar het carnaval keken. Dat veel jonge kinderen tot laat in de avond nog op waren en hierdoor hun rust en ontwikkeling mislopen. Maar ondanks dat, was de carnaval van dit jaar groot, kleurrijk en prachtig om te zien. Elk jaar weer is het carnaval een zeer omvangrijke promotie voor Aruba die zeker veel geld met zich meebrengt.

Het was voor mij de eerste keer dat ik afgelopen zaterdag een groep van vrijwilligers in groene hesjes zag rondlopen die groene vuilniszakken voor deze optocht aan de toeschouwers uit zaten te delen. Het was een Common Good actie verzorgd door de politieke partij AVP, onder leiding van Mike Eman. Ik vond dit een mooi initiatief en ik wist niet dat ze dit elk jaar deden. Naast dat het goed is voor het milieu is het natuurlijk ook een mooie vorm van promotie. Petje af voor de vrijwilligers die hier in de hete zon op deze manier hun steentje voor Aruba willen bijdragen.

Op deze manier laat men het positieve contact tussen het volk en politiek zien en laat men zien voor het volk te willen werken. Ik krijg namelijk steeds meer het gevoel dat tegenwoordig een enorme kloof is ontstaan tussen volk en de politiek. En dat het volk elke keer weer, tijdens of tussen de regeerperiode in de steek wordt gelaten. Men geeft kritiek hierop, maar die wordt op sommige momenten overschaduwd met andere gebeurtenissen of nieuws. De periode van carnaval is een mooi voorbeeld en een uitermate geschikte moment om het volk rustig te houden. Want geef ze brood en spelen en het volk blijft rustig, zodat de politiek zijn gang kan blijven gaan. Het volk wordt in meerdere gevallen elke keer weer in de steek gelaten waardoor het “huidige” politieke systeem van Aruba alleen maar kijkt naar persoonlijk gewin binnen hun eigen vrienden en familie.

Veel van de parlementariërs doen hun werk niet optimaal. Zijn niet altijd aanwezig bij belangrijke vergaderingen waarbij beslissingen genomen moeten worden in het belang van het volk. Maar worden wel betaald aan het einde van de maand. Wanneer leert de politiek weer om voor het volk te kiezen? Kunnen we het verleden achterlaten en op de juiste manier naar de toekomst kijken? Leren de oude politieke partijen van hun fouten en kiest men in plaats van zichzelf nu eens een keer voor het volk? Welke politieke partij op Aruba zal de eerste stap gaan zetten? Of komt er een nieuwe partij die juist een nieuw begin wil maken? Het is aan ons, het volk, om dit te bepalen.

Gisteren, op de dag van Valentijnsdag, halen we ons as-kruisje bij de kerk en breekt de tijd van het vasten aan. Een tijd van bezinning. Een mooi moment waarop we even stil kunnen staan op onze eigen handelingen en deze op een weegschaal kunnen plaatsen. Waarom we weer in de gelegenheid worden gesteld om vooruit te kijken naar de toekomst en ons handelen op een juiste manier vorm te kunnen geven.

Natuurlijk zijn er ook momenten geweest waarop de politiek in dienst stond voor het volk. Dat de regering echt de gehele Arubaanse bevolking heeft geholpen. In de krant van 14 februari lezen we op de voorpagina dat de ex-gevolmachtigde minister G. Besaril vast blijft zitten en het onderzoek verder zal gaan in de zaak onder de naam Tulipan. Ik blijf mezelf afvragen hoe iemand aan kon blijven. Iemand die in het kabinet Wever-Croes I de gevolmachtigde minister werd in de periode van 17 november 2017. Waar de klokkenluiders bij Arubahuis de minister-president op zaterdag 1 mei 2021 op de hoogte stelde van de handelingen bij Arubahuis en niets heeft ondernomen. Dat zelf G. Besaril campagne mocht voeren en in kabinet Wever-Croes II vanaf 20 september 2021 weer de gevolmachtigde minister mocht worden. Het lijkt wel net zoals in het geval bij ex-minister P. Croes en O.B. Sevinger. Waar ze, ondanks dat ze verdachten waren en vast zaten, toch een plekje bleven houden in het parlement of zich verkiesbaar stelde voor de verkiezing. Persoonlijk vind ik dat dan integriteit een rol moet spelen en je uit principe de rol als parlementariër of minister niet kunt aanvaarden. Hoe graag je dan dan ook zou willen. Hoe lekker ook die stoel is, je hebt tegenover het volk toch een voorbeeldfunctie. Gelukkig zal hopelijk in het geval in de zaak Tulipan het recht uiteindelijk gaan zegevieren.