2147 mannen voor niets getekend?!

Op Aruba hebben we een rijke geschiedenis die ons heeft gevormd tot wie we vandaag zijn. Van de oorspronkelijke inheemse Arawak-bevolking tot de komst van de Spanjaarden, de Nederlandse kolonisatie en uiteindelijk de Status Aparte in 1986, is ons verleden verschillend en bewogen. Maar wat gebeurt er als we geen historische eenheid hebben?

Volgens de minister-president Evelyn Wever-Croes van Aruba staat 2023 in teken van eenheid en positiviteit, waar eenieder aan moet werken. Ik neem aan dat ze ook hier de historische eenheid van Aruba mee bedoeld. Soms twijfel ik aan deze woorden, waar eenheid hier niet voor iedereen mag gelden. Want het ontbreken van historische eenheid kan leiden tot verdeeldheid en conflicten binnen onze samenleving. Zonder een gezamenlijke identiteit en gedeelde toekomstvisie kunnen verschillende gemeenschappen en groepen hun eigen agenda's nastreven, wat kan leiden tot een gebrek aan samenwerking en vertrouwen. Zonder een gemeenschappelijk begrip en waardering voor onze geschiedenis, kan ons cultureel erfgoed vergeten of verwaarloosd worden. Dit kan leiden tot het verlies van belangrijke monumenten en gebouwen die ons verleden vertegenwoordigen.

Bovendien kan het gebrek aan historische eenheid op Aruba leiden tot verdeeldheid onder de bevolking. In het verleden hebben verschillende groepen op het eiland gestreden om hun culturele en politieke rechten. Dit heeft soms geleid tot spanningen en conflicten tussen de verschillende groepen. Door het behoud van de geschiedenis van de verschillende groepen kan er begrip en respect worden gekweekt voor elkaars achtergrond en geschiedenis, en kan verdeeldheid worden voorkomen.

Een goed voorbeeld van het belang van historische eenheid op Aruba is wel de viering van vlag en volkslied op 18 maart. Van alle symbolen is het wel de vlag en volkslied het belangrijkste symbool die voor eenheid kunnen zorgen. Betico Croes zag het nut in om een eigen vlag en volkslied voor Aruba te verwezenlijken, want “Un pais sin bandera y himno ta un pais sin destino” – “Een land zonder vlag en volkslied is zonder bestemming”. Betico Croes stelde voor om op 18 maart 1976 de Arubaanse vlag en volkslied voor het eerst in het Wilhelmina Stadion te Dakota in te huldigen.

Waarom juist gekozen voor de datum van 18 maart? Deze werd speciaal gekozen omdat tijdens de Ronde Tafel Conferentie van 1948 in Nederland op deze dag voor het eerst een verzoek werd aangeboden, onder leiding van Cornelis Albert (Shon A.) Eman, aan Koningin Wilhelmina voor autonomie voor Aruba. Om dit extra kracht bij te zetten werd dit verzoek ondertekend door 2147 mannelijke Arubanen, aangezien vrouwen in die tijd niet mochten stemmen.

Eén van deze 2147 Arubanen was mijn opa, Florito “Toribio” Ras. Geboren op 17 april 1920. Die op zijn 27^ste levensjaar, tijdens de vergadering in het woonhuis van de heer Benedito Briezen te Juana Morto, op 18 oktober 1947 voor de zelfstandigheid van het eiland heeft getekend. Een zekere trots voor mijn opa overheerst hier waarin hij toen leefde in een tijd waar er nog geen rivaliteit bestond tussen de politieke partijen MEP en de AVP en waar het algemeen belang telde. Ik ben daarom ook van mening dat Betico ook zeker deze gebeurtenis als zeer belangrijk heeft ervaren en daarom ook voorstelde de inhuldiging van vlag en volkslied op 18 maart te doen plaatsvinden.

Ik had daarom zo gehoopt dat tijdens de 18 maart viering van afgelopen week, door de huidige regering er ook een moment werd gekozen om even stil te staan bij het monument van 18 maart tegenover het Wilhelmina park. Misschien zelf door onze minister-president, maar dit blijft waarschijnlijk bij dromen. Terwijl ze het wel heeft over eenheid. Er was hier zelf niet eens een vertegenwoordiger bij, die namens de regering optrad. Alle publieke plechtigheden werden gehouden op Plaza Libertador Betico Croes.

Toch werd het monument niet vergeten. Zo stonden leden van de politieke partij AVP bij deze gebeurtenis stil en legden twee kransen neer. Eén krans voorgedragen door de familie Eman en één die voorgedragen werd door de partijleden van de AVP. Helaas werd ik verhinderd om hier aanwezig te zijn, maar anders was ik er zeker bij geweest. Volgende keer hoop ik erbij te kunnen zijn. Maakt hier mijn liefde voor Aruba minder? Ik ben van mening van niet. Iedereen kiest zijn manier om 18 maart in alle eer te mogen vieren. Maar een vertegenwoordiger van de regering die voor meer eenheid binnen de samenleving kan zorgen, had ik hier graag wel willen zien.

Waarom kiest de huidige regering er niet voor om ook bij het monument van 18 maart stil te staan en een krans neer te leggen? Of heeft het te maken dat hier een standbeeld van Cornelis Albert (Shon A.) Eman staat en men hier liever afstand van wil doen? Of heeft het te maken met de beperkte ruimte bij het monument? Of komt dit doordat men nog steeds de gedachte heeft dat de AVP vroeger geen waarde hechte aan een vlag en volkslied en de strijd voor zelfstandigheid heeft verkocht voor persoonlijk belang en positie? Maakt deze gebeurtenis in de geschiedenis minder belangrijk dan de strijd naar Status Aparte door Betico Croes? Ik krijg de indruk dat op deze manier de 2147 Arubanen voor niets hebben getekend? Persoonlijk vind ik dit een minachting en een teken van weinig respect. De viering bij Plaza Libertador Betico Croes overschaduwd de gedachte dat het verzoek niets voorstelt en dat we alleen moeten kijken naar de daadkrachtige prestatie van Betico Croes. Misschien zou deze viering juist op een neutrale plaats moeten plaatsvinden, zoals voor het bestuurskantoor. Hierna kan er altijd nog voor gekozen worden om een krans te leggen bij het monument van 18 maart en die bij het standbeeld van Betico Croes bij Plaza Libertador Betico Croes.

Dan herdenk je de Arubaanse geschiedenis op 18 maart in al zijn volledigheid en wordt de eenheid op deze manier extra versterkt. Maar is dit wel wat men wil? Of ziet men liever het belang van het onderhouden van een verdeel-en-heers politiek? En zal hier nooit een eenheid kunnen ontstaan.

Het behoud van historische eenheid op Aruba is van groot belang voor de toekomst van het eiland. Er moeten meer initiatieven worden genomen om de geschiedenis van het eiland als eenheid te zien en te delen met de nieuwe generaties. Dit kan bijvoorbeeld worden gedaan door het organiseren van tentoonstellingen, educatieve programma's en het promoten van culturele uitwisselingen tussen de verschillende bevolkingsgroepen en politieke partijen.

Daarnaast is het van belang dat de overheid en het onderwijs hierbij een rol spelen. De overheid kan bijvoorbeeld subsidies verstrekken aan organisaties die zich bezighouden met het behoud van de geschiedenis en cultuur van het eiland. Het onderwijs kan geschiedenis en cultuur van het eiland opnemen in het curriculum, zodat de nieuwe generaties zich bewust worden van de rijke geschiedenis van het eiland en de verschillende bevolkingsgroepen die hieraan hebben bijgedragen.

Laten we ons ervan bewust zijn dat historische eenheid op Aruba van groot belang is voor de toekomst van het eiland. Laten we ons inzetten voor het behoud van de geschiedenis en cultuur van het eiland, zodat deze rijke geschiedenis behouden blijft voor de toekomstige generaties.