Witte vlinder

Een kleine witte vlinder fladdert onverwacht het huis binnen. Heel rustig rust deze op een fotolijst in de woonkamer. Met zijn vleugels gesloten op een fotolijst waar een mooi gedicht is geschreven over Linschoten door Annets Alfabet, die ik ooit heb laten maken. Ik pakte rustig de vleugels met mijn duim en wijsvinger vast en liet hem weer buiten los, waar deze vlinder weer in volledige vrijheid verder kon fladderen.

Het was een bijzonder moment, maar echt veel deed het mij toen nog niet. Totdat iemand toevallig een aantal dagen later mij de betekenis vertelde.

“Witte vlinder geeft de aanwezigheid aan van een dierbare die is overleden, die nu voor je zorgt, je beschermt of je op het juiste pad leidt!”

Ik ben niet bijgelovig, maar ik geloof wel zeker dat er meer is tussen hemel en aarde. Voor sommige is deze vakantie een vakantie zoals velen, maar voor mij stond de tijd even stil. Het is niet makkelijk. Zeker als je onverwacht een dierbare moet verliezen. Dat zal zeker nooit gaan wennen.

Daar stond ik dan. Op sommige momenten bekruipt mij het gevoel van eenzaamheid, spijt, het verdriet en het gemis. Maar nu, na een aantal dagen, heerst er een bepaalde rust. Maar ook het gevoel van trots. Trots dat ik zijn zoon had mogen zijn. Dat hij mij de juiste normen en waarden heeft gegeven en ik deze nog altijd vol overgaven zal toepassen, verdedigen en door zal geven. Je hebt hier niet veel nodig. Het contact, de fijne gebeurtenissen samen en herinneringen zijn vele malen sterker dan status, hebzucht, geld en macht. Geld maakt het leven makkelijk, maar zeker niet gelukkig.

Nu zie ik het allemaal veel helder. Na ontzettend veel steun ontvangen te hebben van familie, vrienden en kennissen heb ik gezien dat de dood ook het contact weer terugbrengt tussen mensen, wat ik eerst nooit voor mogelijk achtte. Het maakt het erg mooi dat hierdoor op sommige momenten de meningsverschillen en/of confrontaties opeens wegvloeien en de plaats innemen om weer een begin te maken voor verzoening, begrip, acceptatie en respect. Met in de meeste gevallen een gezonde afstand.

Daarnaast zie ik mijn geschreven woord als een leermoment voor mezelf, maar ook voor anderen. Dat we er een les en kracht uit kunnen putten. Dat we onze fouten erkennen en ervan kunnen leren. Want wat nu extra duidelijk is geworden, is wel het feit dat het leven zo over kan zijn.

Door de pijn van het verleden is het voor mij soms moeilijk weer het vertrouwen terug te vinden en te proberen te genieten voor zover het kan. Waarom heerst er zoveel kwaad? Waarom is het voor sommige het hebben van status, geld, macht en eer zo belangrijk? Dat ze er alles voor over hebben om over andere heen te trappen. Wat mij in overtuiging nu veel sterker heeft gemaakt is wel het feit dat we voor ze moeten bidden, proberen te vergeven en ze zegeningen te geven. Hoe onbegrijpelijk deze actie voor sommige ook is. Het is ook niet makkelijk. Hopelijk komt men tot inkeer en zal het besef een keer komen dat je ook op een eerlijke manier je doelen kan bereiken. Je zult zien dat je dan veel meer rust zal ervaren en merken dat we allen op deze wereld toch nietig zijn.

Vol trots en rust bepalen we onze toekomst en proberen we te kijken naar het positieve in de wereld. Een wereld waar het helaas niet altijd van zelfsprekend is om eerlijk en oprecht te willen zijn. Maar hier moeten we tegen blijven verzetten door elke keer weer gehoor aan te geven en kritiek te uiten. Dat er hier op een verzoenende, begripvolle en positieve manier aan gewerkt mag worden. Om te hopen dat de wereld, ook al zijn het met kleine stapjes, toch een betere wereld voor eenieder van ons zal gaan worden. Door een witte vlinder voel ik de aanwezigheid, die voor mij zal zorgen, beschermen en mij op het juiste pad leidt.