Stembureau 62

Ook ik ben naar het stembureau gereden die ik op mijn oproepingskaart toegewezen heb gekregen. Daar aangekomen zag ik bij binnenkomst een kleine rij aan de rechterkant van het schoolplein. Ook zag ik een kleine rij tegenover mij, waarbij mensen ook in de rij stonden te wachten. Vergelijken met de mensen die in de rij op het schoolplein stonden, stonden de mensen in de andere rij in de schaduw. Ik wist even niet waar ik nu in de rij moest staan. Gelukkig werd er net op dat moment een vel papier op een vuilnisbak geplakt waarop je kon aflezen dat ouderen van meer dan 60 jaar en mindervalide personen rechtdoor moesten lopen om daar in de rij te staan. Gelukkig, nu wist ik dat ik aan mijn rechterkant in de rij moest staan.

Tegenover mij zag ik de andere rij van de 60plussers. Heel eigenaardig was het feit dat hier ook zeker mensen tussen zaten die zeker niet 60 jaar of ouder waren. Ach, misschien krijgen ze wel voorrang, aangezien ze niet wisten dat ze nu in een verkeerde rij stonden. Want het werd nu pas aangegeven. Er was hier niet goed over nagedacht, aangezien net in deze rij, ouderen toch een flinke drempel omhoog moesten. Helemaal aan de andere kant van het schoolplein stond een verhoging van asfalt voor de rolstoelen, maar dan moesten ze een stukje lopen. Gelukkig stonden deze ouderen niet lang in de zon. Ook hadden ze in de ochtend, voordat het stembureau open zou gaan, dit aan moeten geven in welke rij de ouderen moeten staan om hun stem uit te brengen.

Nu waren er dus twee rijen. En één lokaal waar een vrouw bij de deuropening stond en elke keer twee personen binnen liet gaan. Ik stond natuurlijk in de tweede rij rustig te wachten op mijn beurt in de heerlijke hete zon. Opeens werd er boos gereageerd bij de deuropening van het lokaal. De personen die in de rij stonden, kregen een meningsverschil. Het liep toch aardig hoog op waardoor een aantal met elkaar gingen bekvechten. Blijkbaar vonden de personen die in zon stonden dat de personen die in de verkeerde rij stonden en niet 60 jaar en ouder waren achteraan moesten gaan staan. Maar dan in de andere rij. Daar was men het natuurlijk niet mee eens, aangezien ze ook al meer dan een uur hadden gestaan. Niet eens vijf minuten later kwamen twee politieagenten ter ondersteuning. Deze werden blijkbaar geroepen door de mensen van het stembureau. Een persoon, die samen met z’n moeder in de “verkeerde” rij stond, was met de politie in gesprek. De politieagent vertelde hem doodleuk dat de mensen die niet ouder dan 60 zijn, in de andere rij moeten staan. Maar juist deze mensen hadden al urenlang in de rij gestaan en wisten niet dat ze in de “verkeerde” rij stonden. Uiteindelijk heeft een echtpaar toch besloten om weer helemaal achteraan aan te sluiten. Voor hun weer een uurtje verder. De persoon die met de politieagent aan het praten was niet. Hij vond het niet eerlijk, en terecht. Sommige omstanders en mensen in de andere rij reageerden en schreeuwden dat hij gewoon weer terug in de rij moest staan, erg beschamend allemaal. Uiteindelijk hebben ze hem toch toegelaten, maar voor hem was het stemmen nu zeker geen blij moment meer. De politieagenten zijn hierna vertrokken.

Later sprak ik deze persoon nog aan en hij vertelde mij dat hij samen met zijn moeder in de rij is gaan staan. Hij is juist in deze rij gaan staan omdat hij niet in de zon wilde staan, maar ook omdat hij zelf niet wist dat ze na 45 minuten op een vuilnisbak een papier hadden gezet met de melding dat deze rij voor 60-plussers was bestemd. Dit klopt, want ik had zelf gezien dat ze deze papier op de vuilnisbak hadden bevestigd. Ook vond hij de manier waarop de politie had gehandeld onterecht. Ze hadden totaal geen begrip voor de situatie en wilde niet eens zijn kant van het verhaal horen. Ze gaven aan dat de mensen binnen dit stembureau het zo hadden bepaald en dan moet het ook zo gaan. Totaal geen empathie. Volgens de politie moest hij maar weer achteraan in de rij aansluiten. Gelukkig heeft hij als weldenkend mens hier niet voor gekozen. Hij vond dat de politie of de mensen van het stembureau naar een oplossing hadden kunnen zoeken en niet zomaar mensen onterecht weg sturen. Ze hadden iets kunnen regelen door te zeggen dat vanaf nu het zou gaan gelden dat er op dat moment twee rijen zijn, een voor 60plussers en een andere rij voor de jongeren. Dan hield je nog altijd iedereen in zijn waarde.

Een aantal dagen geleden sprak ik met mijn nicht over mijn geschreven columns. Ze vond deze columns “On point”. 

Alleen miste ze wel een “Call for action”. Dat was zeker een opmerking die ik goed kon gebruiken en hier wil ik dan ook in deze column mijn nicht tegemoet komen. Als ik hier een oplossing voor moest bedenken dan zou ik zeggen dat er zeker een reorganisatie moet plaatsvinden in het politiekorps van Aruba. Of er moeten extra cursussen binnen het korps worden aangeboden, die politieagenten leren op een sociale manier om te gaan met het volk. Ik krijg het gevoel dat vele politieagenten denken dat ze zichzelf dienen, in plaats van het volk. Ze zijn er voor het volk en niet andersom! Ook binnen het onderwijs zie je dit gebeuren en zie je ook hier veel problemen. Of een aantal politieagenten moeten gewoon een andere baan gaan zoeken. Een baan die wel bij hun past. Of een betere screening om agent te worden. Nu kan schijnbaar iedereen politieagentje worden. Waar is de tijd gebleven waar de politieagent je beste vriend was? Waar er werd gepraat en geholpen om te zoeken naar een oplossing? Waar is het menselijke kant en het luisterend oor bij de politie gebleven? Misschien een idee om onze volgende minister van Justitie middels een brief hiervan bewust te maken.

Wat betreft de organisatie van het stembureau. Ook hier moet er een volgende keer goed over nagedacht worden in welke rij de 60plussers moeten staan en of ze in de rij goed gefaciliteerd zijn met een verhoging voor een rolstoel, looprek en eventueel genoeg stoelen. Dan kunnen ze hun stem in alle tevredenheid doen. In de meeste gevallen gaat het goed, maar soms moeten ook de ouderen voor een lange tijd in de zon staan. Misschien dat de overheid een volgende keer voldoende kan investeren in het beter organiseren van de stembureaus. Meer stembureaus en tenten tegen de zon zou dan ook voor velen veel prettiger zijn. Hopelijk krijgen ze hier weer vier jaar de tijd voor.