Nos normanan y balornan ta bahando (Parti 2)

Bijna elke avond sluit ik de dag door eerst naar het 8-uur journaal te kijken om het nieuws uit Nederland en de wereld enigszins te kunnen volgen. De oorlog in Oekraïne wil maar niet stoppen en de EU-leiders hebben uiteindelijk een akkoord getekend om een groot gedeelte van de Russische olie te boycotten.

Hierna volgt het nieuws dat binnen de belastingdienst jarenlang institutioneel racisme in Nederland heeft plaatsgevonden. Mensen kwamen op een zwarte lijst en werden risicoprofielen, alleen maar door hun afkomst, geslacht en/of leeftijd. En dan te bedenken dat er in Den Haag een vijfenveertig meter lange monument staat met als naam “Grondwetbank”, waar de tekst van artikel één van de Nederlandse Grondwet staat beschreven. Een monument die aangeeft dat: “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”

Na het journaal kan soms het televisieprogramma “Vandaag Inside” niet ontbreken. Een voetbalprogramma met Johan Derksen, Wilfred Genee en René van der Gijp. Vaak gaat het hier over onderwerpen binnen het voetbal, maar daarnaast hebben ze het vaak ook over andere interessante en grappige onderwerpen en/of verhalen, waar soms het hele Nederlandse volk meteen een mening over heeft. Tijdens de uitzending van 30 mei kwam de persconferentie tussen Louis van Gaal en de sportverslaggeefster Noa Vahle tot mijn aandacht. Niet alleen omdat Noa het fantastisch deed. Of dat ik eerst niet wist dat ze de dochter van Linda de Mol is. Maar juist door de antwoorden van Van Gaal. Tijdens deze persconferentie vroeg Noa Vahle allereerst hoe het met zijn gezondheid was. Hierop reageerde Louis met de woorden: “Wat lief” en glimlachte naar Noa. “Daarvoor moet je een vrouw zijn”, zei hij hierna nog.

Hierna werd hem de vraag gesteld hoe hij naar alle supportersgeweld in Nederland en Frankrijk aankijkt. Volgens Louis was dit een uitvloeisel. Als hij hier zijn bescheiden mening over mag geven, is het de heersende cultuur in Nederland. En dan heeft hij het voornamelijk over de grote politieke voorbeelden, waardoor je dan ook niets meer kunt verwachten van het volk. Louis van Gaal had het gevoel dat het eerlijk gezegd veel minder was geworden, maar de laatste tijd is het weer raak. Hier gaf hij aan dat: “Niet alleen in Nederland, maar het gaat om de normen en waarden, om de controle en de opvoeding van normen en waarden. Wij hebben er allemaal wel enig schuld aan denk ik. Misschien ook de bondscoach wel. Maar daar begint het. Wij moeten onze normen en waarden proberen te handhaven. Maar in mijn ogen doen we dat niet.” Dit fragment kan men altijd nog rustig bekijken op YouTube. Beter kon ik het niet verwoorden. Ik weet niet in hoeverre de bondscoach hier ook schuld aan had, maar hij had in zekere mate gelijk. Dit was zeker ook het gevoel dat bij mij al enige tijd heerst. Met een knipoog en een lach zou ik kunnen denken dat hij misschien wel mijn eerste artikel heeft gelezen, betreft het vervagen van onze normen en waarden.

Over welke politieke voorbeelden heeft Louis van Gaal het? Over Mark Rutte? Die op 19 mei een debat voerde in de Tweede Kamer over het spoorloos verdwenen sms’jes. Dat deze sms-berichten tussen de burgermeester van Amsterdam niet bestuurlijk zouden zijn. Terwijl net in die tijd van Corona meerdere grote demonstraties in Amsterdam waren. Mark Rutte probeert de waarheid dan op een bepaalde manier te verbergen door te liegen, het achterhouden van informatie of hij kan het zich niet meer herinneren en heeft hier dan ook geen aantekeningen van. Transparantie is hier dan in de politiek ver te zoeken, waardoor de Kamer moeilijk haar werk kan doen. Zo kunnen er namelijk ook geen consequenties aan worden verbonden. Het is niet meer controleerbaar. En fouten worden er nu eenmaal gemaakt. Waarom vertrouwen we Mark Rutte nu niet meer? We moeten, wat hij ook zelf aangeeft, toch gewoon hem in vertrouwen nemen? Waarom al deze wantrouwen tegenover hem?

Of heeft Louis van Gaal het nu over de Britse premier Boris Johnson. Die tijdens een Coronalockdown overheidsfeestjes organiseerde, maar wel strenge lockdown regels stelden aan het Britse volk! Waarom mag Boris Johnson nu niet feesten? Hij was, net zoals iedereen, het toch ook zat van alle Corona verplichtingen die werden opgesteld?

Of gaat het hier om de minister-president van Aruba. Waaruit nu blijkt dat opeens de Arubaanse regering zich moet houden aan acht voorwaarden, in plaats van drie om de 12,5 procent salariskorting op te heffen. Helaas heeft de minister-president het parlement hier niet op de hoogte gesteld en is dit pas aan het licht gekomen in het Arubaanse parlement door een lid van het parlement uit Curaçao.

Of heeft Louis van Gaal het nu over onze minister van Financiën en cultuur, Xiomara Maduro? Die een geheel nieuwe auto heeft aangeschaft ter waarde van 150.000 Arubaanse Florin. Hier werd door mevrouw Gerlien Croes van de Arubaanse Volkspartij in het Parlement aan de minister voor opheldering gevraagd. Waarom is dit erg? Het is toch haar werkauto? Hoe moet ze anders naar haar werk gaan? Ze gaat toch niet in de hete zon lopen? En om nu de fiets te nemen, zoals sommige Nederlandse ministers doen, dat is gewoon niet te doen in deze hete zon. Het is ook niet iets wat we binnen ons cultuur gewend zijn. In tijden dat het met Aruba financieel slecht gaat en veel bezuinigingen er zullen komen, moet de minister natuurlijk wel op tijd op haar werk zijn. En wat is er dan beter om een mooie Lincoln hiervoor te gebruiken. Ik ben niet jaloers, maar als belastingbetaler betalen we er wel voor. Als weerwoord gaf de minister aan dat niet zij een Lincoln gekocht had, maar dat de regering van Aruba deze auto geleased heeft. 

Men maakt er schaamteloos elke keer weer een potje van. En waarom? Omdat het volk ze zelf op deze positie heeft gezet. Want zeg nu zelf, we vinden het zelf allemaal wel best. En mocht een andere politieke partij een dure auto hebben besteld, in plaats van deze minister, dan horen we de tegenpartijen hier wel weer over klagen. En zo’n auto kan altijd door een volgend kabinet overgenomen worden. Ze is niet de eerste en niet de laatste die zich in een Lincoln laat rijden.

Hoe kan het dan toch, dat we in tijden van economische crisis deze uitgaven kunnen doen? En dat voor een minister van financiën die eigenlijk de situatie op Aruba als één van de beste moet kennen. En anders kan er altijd over gelogen worden. Wat kunnen we dan inderdaad verwachten van het volk? Wat Louis van Gaal ook hier zich afvraagt. We hebben er allemaal schuld aan en eenieder moet zeker ook naar zichzelf kijken. Het gaat hier blijkbaar juist om de normen en waarden, om de controle en opvoeding van deze normen en waarden. We moeten dan maar niet klagen over deze minister en premiers, want we zouden misschien in hun positie het zelf ook wel doen. Want fouten worden er nu eenmaal gemaakt en men denkt dat de waarheid toch wel nooit aan het licht zou komen. Dus kan men op zulke positie soms blijven liegen, informatie achterhouden of zich helemaal niet meer over een bepaald onderwerp herinneren. Maar bedenk wel: “Als de leugen de lift neemt en de waarheid de trap, zal de leugen sneller zijn. Maar weet wel de waarheid komt eraan.”