Het belang van geschiedenis

Al op vroege leeftijd was ik geïnteresseerd in het vak geschiedenis. Op de basisschool in Nederland begon geschiedenis bij mij te leven toen mijn basisschool "Timotheüsschool" 75 jaar oud werd. Dit werd uitbundig gevierd met een toepasselijke thema en moesten we, een week lang, in oud klederdracht gekleed gaan. Tijdens de lessen moesten we leren omgaan met de lei en griffel en speelden we in de pauze met de hoepel, tol, knikkers en stelten. Ter afsluiting kregen we een zak snoep met daarin zuurstokken, duimdrop, toverballen, suikersnoepjes, pepermuntjes en zoethout.

Hierna gingen al mijn spreekbeurten en verslagen vrijwel vaak over thema’s binnen de geschiedenis, zoals Boy Ecury, de eerste en Tweede Wereldoorlog. Zo kreeg ik van mevrouw Spruit, een aardige vrouw die bij mij in de straat woonde, enkele voorwerpen uit de Tweede Wereldoorlog. Voorwerpen als voedselbonnen, zeep en blauwsel. Ook schreef ze een brief voor mij, waar ze haar belevingen beschreef over de oorlog. Mevrouw Spruit is helaas overleden, maar haar belevingen op papier en haar voorwerpen tijdens de oorlog blijven op deze manier bestaan. Ik ben haar daar nog altijd erg dankbaar voor.

Wat daarnaast ook een enorm indruk op mij heeft gemaakt, was wel de ontmoeting met Miep Gies in Montfoort. Voor wie Miep Gies niet kent, ze was één van de helpers die de familie Frank hielp met onderduiken. Miep zorgde voor groente en vlees. Ze werd door Anne Frank het “pakezeltje” genoemd. Bijna elke dag had ze ergens groente vandaan gehaald en bracht ze alles in grote tassen met de fiets mee. Tijdens de ontmoeting met Miep Gies en onze klas vertelde ze ons haar verhaal en het contact met Anne Frank. Zo vertelde ze ons dat ze, naast de familie Frank, nog enkele andere onderduikers hielp. Iets wat de familie Frank in de oorlog nooit had geweten.

Tijdens het voortgezet onderwijs werd ik gegrepen door de vele mooie en indrukwekkende verhalen die de geschiedenisdocent ons kon vertellen. Het was niet mijn eerste intentie om geschiedenis te studeren, maar uiteindelijk is het toch ervan gekomen. Geschiedenis is belangrijk omdat het ons helpt onze huidige situatie en problemen te begrijpen. Door te leren van de fouten en prestaties van onze voorgangers kunnen we onze eigen beslissingen en acties beter begrijpen en verbeteren. Bovendien geeft het ons een gevoel van identiteit en verbinding met onze cultuur en geschiedenis.  

Op 27 januari wordt wereldwijd de slachtoffers herdacht van de Holocaust. Vandaag 29 januari ’23, vond het Nationale Holocaust Herdenking in het Wertheimpark in Amsterdam plaats. Een historische gebeurtenis die deze week veelvuldig in het nieuws is geweest. In Nederland vraagt men zich af of het onderwijs over de Holocaust beter moet. In een onderzoek, waar 2000 Nederlanders aan mee deden, wist meer dan de helft niet dat er meer dan zes miljoen Joden vermoord zijn door de nazi’s. Een derde hiervan wist niet dat Anne Frank in een concentratiekamp is omgekomen en 6 procent gelooft dat de Holocaust een mythe is. Een kwart van de Nederlandse jeugd geloofd niet in de Holocaust.

Geschiedenisdocenten durven in Nederland niet over het thema als de Holocaust vrijuit te spreken. Dit voornamelijk door weerstand van Islamitische leerlingen. Ik ben van mening dat dit juist komt door onwetendheid, waardoor er geen wederzijds respect kan ontstaan. Misschien dat sommige docenten hun eigen mening hier willen opleggen. Het is belangrijk om de geschiedenis op een manier te onderwijzen dat je niet alleen de geschiedenis verteld in de ogen van de overwinnaar, maar ook het onderwerp betrekt doormiddel van verschillende invalshoeken. Ook het verhaal van de verliezer kan soms helpen. Hierdoor geef je de studenten zelf de kans een mening te vormen en kritische te denken. Ook is het van belang je studenten bij het verhaal te betrekken door ook verhalen te vertellen die binnen hun eigen culturele achtergrond of belevingswereld bevinden. Want hoe groot zou de weerstand van Islamitisch leerlingen zijn, als ze te horen krijgen dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog ook Marokkaanse soldaten in Zeeland gevochten hadden toen Nederland op 15 mei 1940 capituleerde. Of het verhaal dat Turkije als enige land een brug vormde naar Palestina.

In het boek “Allochtonen van nu & de oorlog van toen”, door Ad van den Oord wordt er een beroep gedaan aan de betrokkenheid van Marokko, de Nederlandse Antillen, Suriname en Turkije in de Tweede Wereldoorlog. Ik weet zeker dat studenten geïnteresseerd kunnen zijn in de geschiedenis. Dit vooral als het te maken heeft met hun eigen geschiedenis. In het onderwijs is het belangrijk om geschiedenis te onderwijzen op een manier die studenten aanzet tot kritisch denken en niet alleen leert hen feiten te onthouden. Dit kan door hen in staat te stellen om verschillende perspectieven te begrijpen en hen te leren hoe ze bronnen kritisch kunnen analyseren.

De Holocaust is een van de meest verschrikkelijke en schokkende gebeurtenissen uit de geschiedenis, waarbij miljoenen Joden, homoseksuelen, Roma's en andere groepen systematisch werden vermoord door de nazi's. De Holocaust is belangrijk om te herdenken en ervan te leren, omdat het ons een waarschuwing geeft over de gevaren van haat, discriminatie en geweld tegen bepaalde groepen mensen. Het toont ons hoe snel een samenleving kan escaleren in een situatie van groot onrecht, waarbij de meest fundamentele rechten van mensen worden geschonden.

Daarnaast is het belangrijk om te beseffen dat de Holocaust niet alleen een Joods probleem was, maar een menselijk probleem. Het is de plicht van iedereen om actief tegen antisemitisme en andere vormen van discriminatie te strijden, en om te werken aan een samenleving die inclusief en respectvol is voor alle mensen, ongeacht hun geloof, ras of seksuele geaardheid. In het onderwijs is het cruciaal om de Holocaust aan te pakken als onderdeel van de geschiedenislessen, zodat jonge mensen leren over deze gebeurtenissen en de lessen die we hieruit kunnen trekken. Op deze manier kunnen we ervoor zorgen dat zo'n gruwelijke gebeurtenis nooit weer gebeurt.

Geschiedenis wordt niet altijd als een verplicht vak gezien. In de onderbouw worden geschiedenislessen niet altijd gegeven. Geschiedenis wordt vaak onderverdeeld in andere vakken zoals economie en aardrijkskunde, waardoor het belang van geschiedenis hier wegvalt. Binnen de lessen geschiedenis gaat het vaak over onderwerpen die de studenten niet altijd vaak interesseren, waardoor het voor studenten het vak niet leeft. Waardoor er weinig kennis over is en men hierdoor moeilijk kan functioneren in de samenleving. Veel geschiedenisdocenten in Nederland doen een klemmend beroep op de politiek om het vak geschiedenis weer verplicht te stellen op het VMBO.

Ook op Aruba mogen we hier meer aandacht aan besteden. Door bijvoorbeeld nieuwe lesmateriaal en een methode te ontwikkelen die extra de nadruk kan leggen op eigen cultuur en geschiedenis. Waarom wordt geschiedenis niet als een verplicht vak gezien? Is het in algemene zin een manier om binnen de politiek het volk op deze manier niet de mogelijkheid te geven kritisch te mogen denken? Dat men liever het volk dom wil houden. Soms wordt geschiedenis gebruikt als politiek instrument, waarbij bepaalde feiten en perspectieven worden verdraaid of weggelaten om bepaalde agenda's te ondersteunen. Daarom is het belangrijk om kritisch te blijven en verschillende bronnen te raadplegen om een completer beeld te krijgen van de geschiedenis.

Ten slotte is het belangrijk om te erkennen dat de gevolgen van de Holocaust, vandaag de dag nog steeds voelbaar zijn. Veel overlevenden en hun familieleden leven nog steeds met trauma's van wat ze hebben meegemaakt. Het is onze verantwoordelijkheid om hen te steunen en te eren. Tijdens mijn lessen zijn mijn studenten altijd erg geïnteresseerd in de Koude Oorlog. Nu door de oorlog in Oekraïne krijg ik de indruk dat dit nog groter is geworden. Het is dus belangrijk om te erkennen dat geschiedenis niet alleen over het verleden moet gaan, maar ook over de toekomst. Het helpt ons om onze huidige problemen en uitdagingen te begrijpen en ons te richten op een betere toekomst. Door te leren van onze geschiedenis, kunnen we onszelf en onze samenleving op een veel mooiere manier verbeteren.

Inhoud van de brief van mevrouw Spruit:

"Om 4 uur ’s morgens 10 mei 1940 werden we gewekt door schoten en knallen en veel over vliegende vliegtuigen. We zagen twee vliegtuigen met elkaar in gevecht. Een Hollandse en een Duitse machine. Duidelijk zagen we het hakenkruis op het ene vliegtuig. Vuurstralen schoten uit de romp en staart. Toen een oorverdovend lawaai. Deze bommen waren uitgeworpen. Alles schudde en trilde. Veel mensen waren al in de schuilkelders gegaan. Van buiten zagen deze schuilkelders er uit als langwerpige ronde heuvels begroeid met gras waar je door een poortje in en uit kon gaan. Van binnen waren zitbanken geplaatst daar in september er voor de mobilisatie uitgebroken was hadden veel mensen al een schuilkelder gemaakt.

Ook ging van lieverlede alles op de bon. Zo als je zien kunt voor boter, aardappelen en textiel enz. De winkelier moest de bonnen dan weer op oplakvlellen plakken en inleveren. Hierbij ook nog een stukje zeep waar we de was deden enz. Het was maar heel beperkt en deden de lakens en slopen en alles van wit goed met blauwsel water spoelen dat het helder en wit bleef. Hier dan een kleine bijdrage over iets uit de oorlog. Graag gedaan. Allen hartelijk gegroet. (Er behoefd niets terug)."